Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Περιορισμό επιδομάτων στο Δημόσιο προτείνει η μελέτη για το ενιαίο μισθολόγιο


Οι υπουργοί Οικονομικών Γιώργος Παπακωνσταντίνου και Εσωτερικών Γιάννης Ραγκούσης

Αθήνα
Στη δημοσιότητα δόθηκε η μελέτη-έκθεση της ειδικής ανεξάρτητης επιτροπής που συνέστησαν τα υπουργεία Εσωτερικών και Οικονομικών, για την αποτύπωση της υπάρχουσας κατάστασης στους μισθούς του Δημοσίου, η οποία θα αποτελέσει τη βάση των διαπραγματεύσεων για το νέο ενιαίο μισθολόγιο, το οποίο θα πρέπει να ενεργοποιηθεί μέχρι τον Ιούνιο, προκειμένου να μισθοδοτηθούν 768.000 δημόσιοι υπάλληλοι από την Ενιαία Αρχή Πληρωμών.


* Η μελέτη για το μισθολόγιο του Δημοσίου

Βάσει της έρευνας, που στάλθηκε ήδη στην ΑΔΕΔΥ, δεκάδες ειδικά επιδόματα παίρνουν το δρόμο του... αρχείου για χιλιάδες δημόσιους υπαλλήλους.

«Στο μελλοντικό μισθολόγιο βασική αλλαγή πιθανά αποτελεί ο περιορισμός των επιδομάτων ώστε να αμβλυνθεί και αποκατασταθεί σε ορθολογικότερα επίπεδα η σχέση με τους βασικούς μισθούς και των συνολικών αποδοχών που λαμβάνουν οι υπάλληλοι καθώς και να απλοποιηθεί η δομή του, να μειωθεί το διαχειριστικό κόστος παρακολούθησης και εφαρμογής του και να καλυφθούν οι απαιτήσεις της νέας δημοσιονομικής πολιτικής» αναφέρεται στην έκθεση.

Πάντως δικαίωση θα θεωρήσει προφανώς η ΑΔΕΔΥ -που επανειλημμένα έχει ζητήσει να μην στοχοποιούνται οι δημόσιοι υπάλληλοι και μάλιστα βάσει ανακριβών τις περισσότερες φορές στοιχείων- ότι στα συμπεράσματα της έρευνας αναφέρεται ότι δεν είναι δυνατή η ανάδειξη της μέσης αμοιβής και της συνολικής μισθολογικής δαπάνης ως των βασικών προβλημάτων στη λειτουργία του Δημοσίου.

Αναλυτικότερα, στα κεντρικά συμπεράσματα της μελέτης αναφέρεται ότι «δεν είναι δυνατή η ανάδειξη της μέσης αμοιβής και της συνολικής μισθολογικής δαπάνης ως των βασικών προβλημάτων στη λειτουργία του δημόσιου τομέα. Τα ίδια συγκριτικά στοιχεία υποδεικνύουν την ανάγκη εξορθολογισμού σε τομείς πέραν της μισθολογικής δαπάνης και χαρακτηριστικό ως προς αυτό είναι το μέγεθος της απασχόλησης».

Τα βασικά ζητήματα για το δημόσιο τομέα, προστίθεται στην έκθεση, παραμένουν: α) η βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών του δημοσίου τομέα (δηλαδή η βελτιστοποίηση της σχέσης κόστους-αποτελέσματος) και β) η καλύτερη διαχείριση και εξοικονόμηση δημοσίων πόρων -πέραν της μισθολογικής δαπάνης.

Στις επισημάνσεις της μελέτης αναφέρεται ακόμη:

α) ότι το μέγεθος της απασχόλησης στο δημόσιο τομέα στην Ελλάδα συμβαδίζει με το αντίστοιχο μέγεθος των ανεπτυγμένων οικονομικά χωρών, ειδικά της ΕΕ. Τονίζεται ωστόσο ότι «το μέγεθος της απασχόλησης δεν αποτελεί από μόνο του ένδειξη «μικρού» ή «μεγάλου» δημόσιου τομέα, στο βαθμό που δεν συνυπολογίζει παράγοντες όπως την αποτελεσματικότητα ή παραγωγικότητα της εργασίας ή την επιλεχθείσα πολιτική εμπλοκής του κράτους στην οικονομική ζωή».

β) η μισθολογική δαπάνη ως ποσοστό του ΑΕΠ συμβαδίζει με την αντίστοιχη των ανεπτυγμένων οικονομικά χωρών (ειδικά της ΕΕ) αν και είναι υψηλότερη από το μέσο όρο των χωρών του ΟΟΣΑ.

γ) η μέση αμοιβή των απασχολούμενων στον ελληνικό δημόσιο τομέα είναι χαμηλότερη σε σχέση με τα μέσα ευρωπαϊκά μεγέθη, ωστόσο η αξία της συγκεκριμένης διαπίστωσης περιορίζεται από την αδυναμία σύγκρισης της αποτελεσματικότητας των δημόσιων τομέων μεταξύ των χωρών.

Όπως επισημαίνεται στην έκθεση, οι μεγαλύτερες αμοιβές - από πλευράς τακτικών προβλεπόμενων αμοιβών, δηλαδή βασικός μισθός, κίνητρο απόδοσης και επιδόματα- δίδονται στο υπουργείο Οικονομικών και ακολουθούν το υπουργείο Εσωτερικών και Δικαιοσύνης.

Η αμοιβή ενός νεοδιόριστου στο υπουργείο Οικονομικών βρίσκεται γύρω στο 40% πάνω από τα μέσο όρο των υπουργείων και για έναν με 33 χρόνια υπηρεσίας στο 55-64% πάνω από το μέσο όρο.

Στα άλλα δύο υπουργεία, δηλαδή το Εσωτερικών και Δικαιοσύνης οι αμοιβές υπερβαίνουν το 8-12% και 7-14% αντίστοιχα από την κατηγορία ΠΕ (Πανεπιστημιακής Εκπαίδευσης) μέχρι την κατηγορία ΥΕ (Υποχρεωτικής Εκπαίδευσης) για τους νεοδιορισμένους.

Οι χαμηλότερες αμοιβές, σε σχέση με τα υπόλοιπα υπουργεία, δίδονται στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας, για το πολιτικό προσωπικό, κατά 20%, στο υπουργείο Θαλάσσιων Υποθέσεων, Νήσων και Αλιείας κατά 15% και στο υπουργείο Παιδείας κατά 19%, από το μέσο όρο.

Επίσης, όπως σημειώνεται το 50% των υπαλλήλων λαμβάνει το ποσό των 1.639 ευρώ, ενώ μόλις το 0,4% πληρώνεται με ποσό 5.856 ευρώ.

Τονίζεται δε ότι η μισθολογική δαπάνη του τακτικού προϋπολογισμού το 2010 μειώθηκε κατά 11% σε σχέση με τον προηγούμενο χρόνο και πως η μεταβολή αυτή οφείλεται κατά κύριο λόγο στη σημαντική μείωση των επιδομάτων στο δημόσιο και δευτερευόντως στη μείωση της απασχόλησης, δηλαδή της αποχώρησης 53.000 υπαλλήλων.

Στην έκθεση, επιπλέον, γίνεται αναλυτική αποτύπωση του αριθμού εργαζομένων ανά τομέα του δημοσίου, θα αναλύονται οι μισθολογικές διαφορές και θα προτείνεται η ανακατανομή του προσωπικού στο σύνολο της δημόσιας διοίκησης, προκειμένου να γίνουν οι μετατάξεις και οι μετακινήσεις που θα ενισχύσουν τις υποστελεχομένες υπηρεσίες.

Το περιεχόμενο της μελέτης

Ειδικότερα, σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση των δύο υπουργείων, αντικείμενο της μελέτης, που στάλθηκε και στην ΑΔΕΔΥ, είναι η ανάλυση των υφιστάμενων στοιχείων αναφορικά με τη δυναμική της απασχόλησης στο Δημόσιο Τομέα, τη διάρθρωση των αμοιβών, καθώς και η παρουσίαση πρακτικών άλλων χωρών ως προς το μισθολόγιο του δημόσιου τομέα.

Το παρόν κείμενο αποτελεί προσχέδιο, τονίζεται στην σχετική ανακοίνωση. Η μελέτη θα ολοκληρωθεί με την ενσωμάτωση της επεξεργασίας δεδομένων της Ενιαίας Αρχής Πληρωμών από τη μισθοδοσία του Μαρτίου 2011, τα οποία θα καλύπτουν το σύνολο σχεδόν της Κεντρικής Διοίκησης.

Όπως αναφέρει η κοινή ανακοίνωση των δύο υπουργείων, η έρευνα παρουσιάζει το θεσμικό πλαίσιο αμοιβών στο Δημόσιο, επικεντρώνεται στην μακροοικονομική ανάλυση της απασχόλησης και των αποδοχών στο δημόσιο τομέα χρησιμοποιώντας πραγματικά δεδομένα μισθοδοσίας από την Ενιαία Αρχή Πληρωμών και κάνει σύγκριση με τις δαπάνες και τα μισθολογικά συστήματα άλλων χωρών.

Επιπλέον, γίνεται παρουσίαση της δυναμικής της απασχόλησης στο Δημόσιο, καθώς και των εκτιμήσεων της μισθολογικής δαπάνης για την περίοδο 2011 - 2013.

Οι κυριότερες πηγές δεδομένων και στοιχείων για την εκπόνηση της μελέτης είναι διαθέσιμα δεδομένα από τη βάση της Ενιαίας Αρχής Πληρωμών (ΕΑΠ), στοιχεία του υπουργείου Εσωτερικών, στοιχεία της μισθολογικής δαπάνης του ΓΛΚ, στοιχεία από το πλαίσιο διαλόγου με την ΑΔΕΔΥ από το υπουργείο Εσωτερικών και το υπουργείο Οικονομικών και στοιχεία από τη μελέτη για το γενικό μισθολόγιο του υπουργείου Εσωτερικών του 2002 από το υπουργείο Οικονομικών.

Σημειώνεται ότι, το προσχέδιο της μελέτης συντάχθηκε από ανεξάρτητους Συμβούλους σε συνεργασία με ομάδα εργασίας στελεχών από το υπουργείο Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης και το υπουργείο Οικονομικών, προκειμένου να αποτυπωθεί η υπάρχουσα κατάσταση στους μισθούς του δημοσίου, συγκριτικά με την υπάρχουσα διεθνή εμπειρία.

Χρήστος Αηδόνης: Eίναι αλλιώς σύντροφοι.. Μας μοιάζει. !!!


Όνομα: ΧΡΗΣΤΟΣ
Eπίθετο: ΑΗΔΟΝΗΣ
Διεύθυνση:
Εθνικής Επαναστάσεως 8 Δράμα 66100 Βουλής 4 Αθήνα 10562
τηλ.: 210 3706421
Fax: 210 3706021
Email: xristos@aidonis.gr
Website: http://www.aidonis.gr
Βουλευτής, Μέλος Εθνικού Συμβουλίου ,


Βιογραφικό Σημείωμα

Γεννήθηκε στον Βώλακα στις 02/02/1963 και μεγάλωσε στη Μικρόπολη Δράμας.

Φοίτησε στο Γυμνάσιο Αρρένων και τελείωσε το Λύκειο Προσοτσάνης.

Το 1980 πέρασε στην Γυμναστική Ακαδημία (ΤΕΦΑΑ Αθηνών) και αποφοίτησε το 1984.
Τελείωσε τις στρατιωτικές του υποχρεώσεις το 1987, δούλεψε στην εκπαίδευση ως αναπληρωτής καθηγητής και το 1990 διορίστηκε στην Β/θμια εκπαίδευση.

Έχει 2 παιδιά, την Δανάη (Φοιτήτρια στο Πολυτεχνείο, Πολιτικό Μηχανικό ΕΜΠ), και το Βαγγέλη (Φοιτητή στη Νομική Σχολή Κομοτηνής).
Πολιτικά οργανώθηκε στο ΠΑΣΟΚ το 1980 ως μέλος της σπουδάζουσας νεολαίας του ΠΑΣΟΚ.
Μετά το Στρατό οργανώνεται στην Νομαρχιακή Επιτροπή Α' Αθήνας, εκλέγεται Β' Γραμματέας και αργότερα Α' Γραμματέας
Την περίοδο 1990-1996 ήταν αναπληρωτής γραμματέας του τομέα κινητοποιήσεων και εκδηλώσεων της Κ.Ε.
Το 1999 εκλέγεται για πρώτη φορά στην Κ.Ε. του ΠΑΣΟΚ.
- Επανεκλέγεται μέλος της ΚΕ το 2001 και διετέλεσε αναπληρωτής Γραμματέας του Τομέα Οργανωτικής Πολιτικής έως το 2004.

Την περίοδο 2000-2002 είναι Διευθυντής του υπουργού Χρ. Παπουτσή στο Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας
Στις εκλογές του 2004 εκλέγεται Βουλευτής Δράμας.
Διετέλεσε μέλος των Επιτροπών Περιφερειών και Έρευνας - Τεχνολογίας της Βουλής (2004-2006)
Τον Ιούνιο του 2006 ορίζεται υπεύθυνος Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου
Την περίοδο 2006 – 2007 διετέλεσε Γραμματέας στον Τομέα Αθλητισμού του ΠΑΣΟΚ
2007 - Μέλος της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων και της Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλής
2008- Μέλος της Επιτροπής Μορφωτικών Υποθέσεων και της Επιτροπής Απόδημου Ελληνισμού
Τον Σεπτέμβριο του 2008 έγινε υπεύθυνος για τη σύνταξη του Κυβερνητικού Προγράμματος του ΠΑΣΟΚ για τον αθλητισμο

Παυλος Γερουλάνος: Τον φαντάζεστε φοιτητή να ειναι αφισοκολητής? η να πουλάει ΑΓΩΝΙΣΤΗ? (που το θυμήθηκα αυτό τώρα?¨)


Όνομα: ΠΑΥΛΟΣ
Eπίθετο: ΓΕΡΟΥΛΑΝΟΣ
Διεύθυνση:

Βουλευτής ,


Ο Παύλος Γερουλάνος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1966. Σπούδασε Ιστορία στο Williams College. Το 1994 απέκτησε μεταπτυχιακούς τίτλους από το τμήμα Δημόσιας Διοίκησης του Πανεπιστημίου Harvard και από το τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου MIT.

Πριν και κατά τη διάρκεια των σπουδών του εργάστηκε ως οικονομικός διευθυντής για την Photoelectron Corporation, καθώς και στις τράπεζες Alpha Finance και Barclays. Υπήρξε συνεργάτης του κ. Greville Janner, βουλευτή του Εργατικού Κόμματος της Βρετανίας, κατά την προεκλογική του εκστρατεία. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος του Hellenic Resources Institute στις ΗΠΑ.

Με την επιστροφή του στην Ελλάδα εργάστηκε στα Ιχθυοτροφεία Κεφαλονιάς ως οικονομικός διευθυντής και υπεύθυνος προγράμματος αναδιοργάνωσης της εταιρείας από το 1994 έως το 1998.

Τη περίοδο 1999 - 2004, διετέλεσε διαδοχικά ειδικός συνεργάτης του Υπουργού Εξωτερικών σε θέματα οργάνωσης και συντονισμού και Γενικός Γραμματέας Απόδημου Ελληνισμού.

Από το 2004 έως το 2006 ήταν σύμβουλος για θέματα διοίκησης προσωπικού στην εταιρεία Egon Zehnder International.

Τον Ιανουάριο του 2006 ανέλαβε διευθυντής του πολιτικού γραφείου του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ ως το 8ο Συνέδριο. Από τον Μάρτιο του 2008 είναι Γραμματέας του Τομέα Επικοινωνίας του Κινήματος.

Μιλάει αγγλικά και γαλλικά. Είναι παντρεμένος με την Λάρα Μπαράζι-Γερουλάνου και έχει δύο παιδιά, την Τατιάνα και την Αλεξάνδρα.


Αποστολή / Αποθήκευση

Χαράλαμπος Π. Παμπούκης , Θα Μπορούσε να κάνει λαμπρή ακαδημαική καριέρα

Χαράλαμπος Παμπούκης


Προσωπικά στοιχεία

ΟΝΟΜΑΤΕΠΩΝΥΜΟ Χαράλαμπος Π. Παμπούκης

ΟΝΟΜΑ ΠΑΤΡΟΣ Παναγιώτης

ΕΤΟΣ/ΤΟΠΟΣ ΓΕΝΝΗΣΕΩΣ 1958, Αθήνα

ΟΙΚΟΓ. ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ Έγγαμος

ΣΗΜΕΡΙΝΗ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΗ Επίκουρος Καθηγητής, Τμήμα Νομικής, Πανεπιστήμιο Αθηνών Δικηγόρος Παρ'Αρείω Πάγω

ΤΟΠΟΣ ΜΟΝΙΜΗΣ ΚΑΤΟΙΚΙΑΣ Αθήνα

ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ Βασιλίσσης Σοφίας 27, 4ος όροφος ΤΚ 106 74 Αθήνα

ΤΗΛΕΦΩΝΑ/ΦΑΞ 210 - 7209590-591-592 210 - 7209593 Ε-ΜΑΙL pamboukis@a-law.gr

Τίτλοι Σπουδών

Ιούνιος 1979 DEUG, Πανεπιστήμιο PARIS I - Πάνθεον - Σορβόννη

Ιούνιος 1980 Licence en droit, Paris I - Pantheon - Sorbonne

Ιούνιος 1981 Maitrise en droit, Paris I - Pantheon - Sorbonne Diplome du Centre Universitaire d'Etudes Communautaires et Europeennes Paris I - Pantheon - Sorbonne

Ιούνιος 1982 DEA - Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο και Δίκαιο Διεθνούς Εμπορίου, Paris I - Πάνθεον - Σορβόννη

Ιούλιος 1984 Παρακολούθηση σεμιναρίων στην Ακαδημία της Χάγης για το Διεθνές Δίκαιο (Τμήμα Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο)

Ιούλιος 1986 Παρακολούθηση σεμιναρίων στην Ακαδημία της Χάγης για το Διεθνές Δίκαιο (Τμήμα Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο)

Ιανουάριος 1990 Docteur d'Etat en droit (Tres honorable) L' acte public etranger en droit international prive, pref, Lagarde, Bibliotheque de droit prive, t. 219, Paris, LGDJ, 1993 XXII+360

Ερευνητική και Διδακτική Εμπειρία

1984 - 1987 Έρευνα στο Centre de Recherches de droit international - Paris II

1990 Λέκτορας Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών

1990 - 1996 Γενικός Γραμματέας της έκδοσης Revue Hellιnique de droit international

1992 - 1996 Σύμβουλος στο Υπουργείο Δικαιοσύνης. Ευρωπαϊκή συνεργασία σε θέματα αστικού δικαίου

1995-1997 Μέλος της Νομοπαρασκευαστικής Επιτροπής για την Επικύρωση της Σύμβασης των Ηνωμένων Εθνών σχετικής με την διεθνή πώληση αγαθών (Σύμβαση Βιέννης)

1997 Επίκουρος Καθηγητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών

1998 Ανάθεση διδασκαλίας στην Ακαδημία διεθνούς δικαίου (Χάγη α' περίοδος - υπεύθυνος σεμιναρίων γαλλικής γλώσσας)

2003 Ανάθεση διδασκαλίας στην Ακαδημία διεθνούς δικαίου ειδικού μαθήματος με θέμα ιδιωτικό διεθνές δίκαιο και διεθνές ομοιόμορφο, το οποίο θα δημοσιευτεί προσεχώς στη συλλογή μαθημάτων της Ακαδημίας

Δικηγορία

1984 Εγγραφή στο Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών

1987 - 1988 Συνεργασία με το διεθνές δικηγορικό γραφείο Coudert - Freres (Παρίσι) με δραστηριοποίηση στα τμήματα εταιρικού δικαίου, διεθνούς εμπορικής διαιτησίας κλπ

1990 Ίδρυση του δικηγορικού γραφείου Φλογαϊτης - Παμπούκης - Σιούτη και Συνεργάτες και εναργής ενασχόληση με θέματα εμπορικού δικαίου, αστικού δικαίου, διεθνών συναλλαγών, διαιτησίας κλπ

1996 Διορισμός ως δικηγόρου στον Άρειο Πάγο

Δημοσιευμένο Συγγραφικό Έργο

* Μονογραφίες

o L' acte public etrander en droit international prive, pref. P. Lagarde, Paris, LGDJ, 1993, 360+XXII p. (στα γαλλικά)

o Le contrat de transfert de techniques en droit international prive, Athènes, PUG, 1990 91p. (στα γαλλικά)

o Η Lex Mercatoria ως εφαρμοστέο δίκαιο στις διεθνείς συναλλαγές

o Νομικά πρόσωπα και ιδίως εταιρείες στις συγκρούσεις νόμων, Εκδ. Σάκκουλας 2002

o Ιδιωτικό Διεθνές Δίκαιο, Φυσικά και Νομικά Πρόσωπα, Τύπος Δικαιοπραξίας, Εκδ. Σάκκουλας 2002

* Άρθρα

o Exception Clauses in Conflicts of Laws and Conflicts of Jurisdictions or the Principle of Proximity - Greece, (Kokkini - Iatridou ed.) Martinus Nijhoff, 1994, 221 - 223 = Revue hellènique de droit interantional 1994, 475 - 486

o Η κρίση της πρώην Γιουγκοσλαβίας και τα προβλήματα ιδιωτικού διεθνούς δικαίου

o Η γνώση του αλλοδαπού δικαίου, Αφιέρωμα στον Κρίσπη, Αθήνα, Αντώνης Σάκκουλας, 1995, σελ. 297-340 (στα ελληνικά)

o Δίκαιο Ανταγωνισμού (Ρόκας), άρθρο 23 Ν. 146/1914, Αθήνα, 1996 (στα ελληνικά)

o Ιδιωτικό διεθνές δίκαιο και Ευρωπαϊκή Σύμβαση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, Ελληνική Δικαιοσύνη, 1996, (στα ελληνικά)

o Διεθνές Factoring, Νομικό Βήμα (προς δημοσίευση) στα ελληνικά

Άλλες Δραστηριότητες

1996-1997 Ειδικός Σύμβουλος του Αναπληρωτή Υπουργού Εξωτερικών

1999-2001 Γενικός Γραμματέας Διοίκησης και Οργάνωσης του Υπουργείου Εξωτερικών

Δημήτρης Δρούτσας: ΠΟΥ γνώρισε το ΠΑΣΟΚ?


Όνομα: ΔΗΜΗΤΡΗΣ
Eπίθετο: ΔΡΟΥΤΣΑΣ
Διεύθυνση:

Email: droutsas@politicalforum.gr


Ο Δημήτρης Π. Δρούτσας γεννήθηκε στην Λευκωσία στις 5 Αυγούστου 1968.

Μετά την ολοκλήρωση των σπουδών του στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βιέννης, ξεκίνησε, το 1994, την ακαδημαϊκή του σταδιοδρομία ως βοηθός καθηγητής Ευρωπαϊκού Δικαίου στο Ερευνητικό Κέντρο Ευρωπαϊκών Υποθέσεων του Οικονομικού Πανεπιστημίου της Βιέννης («Forschungsinstitut für Europafragen der Wirtschaftsuniversität Wien»).

Παράλληλα με τις ακαδημαϊκές του υποχρεώσεις, διετέλεσε, από το 1998, νομικός σύμβουλος στο επιτελείο του Υπουργού Εξωτερικών και μετέπειτα Καγκελάριου της Αυστρίας, Wolfgang Schüssel.

Toν Σεπτέμβριο 1999 επέστρεψε στην Ελλάδα ως Ειδικός Σύμβουλος του Υπουργού Εξωτερικών, Γιώργου Α. Παπανδρέου, με ιδιαίτερο αντικείμενο την ένταξη της Κυπριακής Δημοκρατίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση και το Κυπριακό, την πολιτική προσέγγισης της Ελλάδας με την Τουρκία, καθώς και τα μεγάλα θεσμικά ζητήματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Από τον Μάρτιο 2004 είναι ο Διευθυντής του Διπλωματικού Γραφείου του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ και Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, Γιώργου Α. Παπανδρέου.

Τον Μάρτιο 2008 ανέλαβε και χρέη Εκπροσώπου του ΠΑΣΟΚ για τα διεθνή ΜΜΕ και ως προς τις δραστηριότητες του Προέδρου του ΠΑΣΟΚ ως Προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς.

Τον Μάιο 2008 ορίστηκε Γραμματέας του Τομέα Εξωτερικής Πολιτικής & Διεθνών Σχέσεων του ΠΑΣΟΚ.

Έχει πλούσιο συγγραφικό έργο και σειρά διαλέξεων στο εσωτερικό και εξωτερικό για θέματα Ευρωπαϊκού Δικαίου, Διεθνούς και Ευρωπαϊκού Εμπορικού Δικαίου, Εξωτερικής Πολιτικής και Πολιτικής Άμυνας.

Μιλά Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά και Ρώσικα.

Είναι παντρεμένος με τη δημοσιογράφο Φαίη Καραβίτη

ΠΑΡΑΙΤΗΘΗΚΕ Ο ΓΕΡΜΑΝΟΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΑΜΥΝΑΣ

 Παρελθόν από την κυβέρνηση της Άνγκελα Μέρκελ αποτελεί ο υπουργός Άμυνας Καρλ Τέοντορ Τσου Γκούτενμπεργκ, έπειτα από τις πιέσεις που δέχθηκε όταν ανακαλύφθηκε ότι έχει «κλέψει» αποσπάσματα της διδακτορικής του διατριβής από άλλες πηγές...


Ο Γκούτενμπεργκ, ανερχόμενο αστέρι στο συντηρητικό μπλοκ της γερμανίδας καγκελαρίου, υπέβαλε σήμερα την παραίτησή του, λίγες ημέρες αφότου είχε αποποιηθεί οριστικά τον τίτλο του «διδάκτορα».

Ο Γκούντενμπεργκ, φωτογενής πολιτικός και αγαπημένος του γερμανικού Τύπου, είχε παραδεχθεί προ ημερών ότι έκανε κάποια «σοβαρά λάθη» κατά τη συγγραφή της διδακτορικής του διατριβής το 2007, ωστόσο επέμεινε ότι δεν υπήρχε «σκοπιμότητα».

Αποποιήθηκε οριστικά τον τίτλο του «διδάκτορα», όμως οι πιέσεις δεν υποχώρησαν και μιλώντας σήμερα στους δημοσιογράφος ο Γκούτενμπεργκ δήλωσε ότι δεν μπορεί πλέον να συνεχίσει να εκπληρώνει τα καθήκοντά του ως υπουργός Άμυνας.

Η παραίτησή του έχει επιδοθεί επίσημα στην Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ, η οποία είχε ταχθεί την περασμένη εβδομάδα ανοιχτά στο πλευρό του Γκούτενμπεργκ για το σκάνδαλο που βαφτίστηκε «copygate», τονίζοντας ότι τον διόρισε ως υπουργό Άμυνας και όχι ως ακαδημαϊκό ή διδάκτορα.

Οι καταγγελίες σε βάρος του Γκούτενμπεργκ ήλθαν στο φως μέσα από τις σελίδες της γερμανικής εφημερίδας Sueddeutsche Zeitung. Πολλά αποσπάσματα της διατριβής συνιστούν «ασύστολη λογοκλοπή» και «απάτη», είχε δηλώσει ο καθηγητής Νομικής Αντρέας Φίσερ-Λεσκάνο.

Μακροσκελή τμήματα της διατριβής του 39χρονου Γκούτενμπεργκ, που κάνουν συγκρίσεις σε νομικά θέματα ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Ευρωπαϊκή Ένωση, ήταν σχεδόν όμοια με ήδη δημοσιευμένα κείμενα, άλλων συγγραφέων, χωρίς όμως να γίνεται αναφορά στις πηγές, έγραψε η εφημερίδα.

Η επίμαχη διδακτορική διατριβή ολοκληρώθηκε το 2006 και δημοσιεύτηκε το 2009.

Η υπόθεση έγινε αντικείμενο πολιτικής διαμάχης με τους αντιπολιτευόμενους Σοσιαλδημοκράτες να ζητούν την παραίτηση του υπουργού, ο οποίος θεωρείται ο επικρατέστερος υποψήφιος του συντηρητικού στρατοπέδου για τη διαδοχή της Άνγκελα Μέρκελ. Το αδελφό κόμμα των Χριστιανοκοινωνιστών (CSU) της Βαυαρίας, στο οποίο ανήκει ο τσου Γκούτενμπεργκ, κάνει λόγο για «επίθεση λάσπης».

28 Φεβρουαρίου 1968: Πριν 43 χρόνια, ο Ανδρέας Παπανδρέου ίδρυσε το ΠΑΚ



apo sibilla-gr-sibilla.blogspot.com/

«Η θύμηση του παρελθόντος μπορεί να είναι η απαρχή επικίνδυνων διαισθητικών γνώσεων και η παγιωμένη κοινωνία δείχνει να φοβάται τα’ ανατρεπτικά περιεχόμενα της μνήμης»
Herbert Marcuse (1898 – 1979)

«Ένα φάντασμα πλανάται πάνω απ’ την Ευρώπη. Ναι, αλλά και ένα ουράνιο τόξο, και το ΠΑΚ ήταν (είναι) ένα από τα χρώματα του φάσματός του.
Το κληροδοτούμε στους κάτωθι:
α). Στα νιάτα για να εμπνέονται, να αγωνίζονται και να ελπίζουν
β). Στο σύστημα για να...»
φοβάται.
Κώστας Τσίμας, Οκτώβρης 2001

OSKAR: Δεν τα κατάφερε ο «Κυνόδοντας»

apo press-gr

Το Όσκαρ για την καλύτερη ξενόγλωσση παραγωγή πήγε τελικά στη Δανέζικη ταινία «Σε ένα καλύτερο κόσμο». Το δράμα που παρουσιάζει τα αποτελέσματα της βίας ανάμεσα σε έθνη και γενιές, επικράτησε σε μία κατηγορία όπου υποψήφια ήταν και η ελληνική παραγωγή «Ο Κυνόδοντας», του Γιώργου Λάνθιμου. Είναι η τρίτη φορά που ένα Δανέζικο φιλμ κατακτά το χρυσό αγαλματίδιο της Ακαδημίας . Η σκηνοθέτις Σούζαν Μπιρ είχε βραβευθεί και στο παρελθόν. Το Οσκαρ σκηνοθεσίας απονεμήθηκε στον Τομ Χούπερ για την ταινία «Ο Λόγος του Βασιλιά». Το ιστορικό Βρετανικό δραματικό φιλμ, είχε τις περισσότερες υποψηφιότητες σε 12 κατηγορίες και απέσπασε, εκτός από... το βραβείο σκηνοθεσίας, το μεγάλο βραβείο της καλύτερης ταινίας, του πρωτότυπου σεναρίου και του Α' ανδρικού ρόλου.
Η Νάταλι Πόρτμαν κέρδισε το Οσκαρ Α' Γυναικείου ρόλου για την ερμηνεία της στην ταινία «Μαύρος Κύκνος» ενώ στον Κόλιν Φερθ απονεμήθηκε το Οσκαρ Α' Αντρικού Ρόλου για την ερμηνεία του στην ταινία «Ο Λόγος του Βασιλιά». Στον Ουαλικής καταγωγής Κρίστιαν Μπέιλ, που συγκαταλεγόταν στα φαβορί, πηγε τελικά το βραβείο Όσκαρ για το δεύτερο αντρικό ρόλο. Ο ηθοποιός υποδύεται έναν αποτυχημένο πρώην πυγμάχο που έχει εθιστεί στη χρήση κοκκαίνης, στην ταινία «Ο Μαχητής».
Ηταν το πρώτο βραβείο για τον ηθοποιό, που έχασε 13,5 κιλά προκειμένου να ενσαρκώσει την αληθινή ιστορία του Ντίκυ Έκλουντ, πρώην πρωταθλητή που έκανε χρήση ουσιών.
Ο Μπέιλ, 37 ετών, είναι γνωστός από το ρόλο του στον τελευταίο Μπάτμαν, όπου έμεινες στη σκιά του αδικοχαμένου Χιθ Λέτζερ. Ειναι ο τρίτος Ουαλός που κερδίζει το Όσκαρ καλύτερου ηθοποιού, μετά τον Ρέι Μίλλαντ και τον Αντονι Χόπκινς.
Η Μελίσα Λίο κέρδισε το βραβείο Όσκαρ δευτέρου γυναικείου ρόλου για τη συμμετοχή της στην ταινία «Ο Μαχητής». Η 50χρονη ηθοποιός, που υπολογιζόταν στους επικρατέστερους για το βραβείο, υποδύεται στο φίλμ τη σκληρή μητέρα δύο νεαρών αμερικανών πρωταθλητών της πυγμαχίας, που ενσαρκώνουν ο Μαρκ Γουόλμπερεγκ και ο επίσης υποψήφιος για Όσκαρ Κρίστιαν Μπέϊλ.
Η Λίο που αντιμετώπισε ισχυρό αναταγωνισμό από τις Εϊμυ Ανταμς και Ελένα Μπόναμ Κάρτερ, αμφότερες από την ταινία «Ο λόγος του Βασιλιά», κατόρθωσε να προσδώσει τρυφερή υπόσταση σε ένα σκληρό μητριαρχικό ρόλο στην ταινία. ήταν η δεύτερη υποψηφιότητα για το χρυσό αγαλματάκι στην καριέρα της, μετά από εκείνη δύο χρόνια πριν, για το ρόλο της στο φιλμ «Παγωμένος Ποταμός». Το φιλμ κινουμένων σχεδίων «Toy Story 3» κερδισε το βραβείο Όσκαρ της κατηγορίας του και έγινε έτσι η 4η παραγωγή της εταιρείας Pixar που κατακτρά την κορυφαία διάκριση στο θεσμό.
Το φιλμ ήταν το επικρατέστερο να κυριαρχήσει και είναι υποψήφιο και για Όσκαρ καλύτερης ταινίας. Αναφέρεται σε μία ομάδα πρωταγωνιστών των κινουμένων σχεδίων που παίρνουν σάρκα και οστά στην πραγματική ζωή όταν οι άνθρωποι δεν τους βλέπουν.
Στο φιλμ «Inside Job», που καταγγέλλει τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα για το ρόλο τους στην πρόκληση της χειρότερης οικονομικής κρίσης από την εποχή του «κραχ», απονεμήθηκε το Όσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ, από την Ακαδημία κινηματογράφου στο Λος Αντζελες.
Το βραβείο παρέλαβαν ο σκηνοθέτης και παραγωγός Τσαρλς Φέργκιουσον, ο οποίος πρόσφατα είχε κερδίσει το βραβείο της Ένωσης Σκηνοθετών της Αμερικής και στον συμπαραγωγό τοης ταινίας Ώντρεϊ Μαρς.

1 Μαρτίου 1952: Το Στρατοδικείο καταδικάζει σε θάνατο τον Νίκο Μπελογιάννη και τους συντρόφους του

1 Μαρτίου 1952: Το Στρατοδικείο καταδικάζει σε θάνατο τον Νίκο Μπελογιάννη και τους συντρόφους του.



ΝΙΚΟΣ ΜΠΕΛΟΓΙΑΝΝΗΣ.....Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΜΕ ΤΟ ΓΑΡΥΦΑΛΛΟ..

«…Αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από τους κατηγόρους μας. Το δείξαμε όταν κινδύνευε η Ελευθερία, η Ανεξαρτησία και η ακεραιότητά της. Και, ακριβώς, αγωνιζόμαστε για να ξημερώσουν για τη χώρα μας καλύτερες μέρες, χωρίς πείνα και πόλεμο.


Για το σκοπό αυτόν αγωνιζόμαστε και όταν χρειαστεί θυσιάζουμε και τη ζωή μας…».

Τα λόγια αυτά ανήκουν στον Νίκο Μπελογιάννη. Είναι μέρος της απολογίας του στο στρατοδικείο που τον καταδίκασε σε θάνατο. Στον Νίκο Μπελογιάννη, που την ομορφιά και το μεγαλείο του απεικόνισε ο Πάμπλο Πικάσο, που εκατομμύρια άνθρωποι, σ’ ολόκληρο τον πλανήτη κινητοποιήθηκαν για να τον κρατήσουν μακριά από τις σφαίρες του εκτελεστικού αποσπάσματος. Στο Νίκο Μπελογιάννη, τον συνεπή αγωνιστή που δεν λύγισε μπροστά στο θάνατο, ακολουθώντας ως το τέλος το δρόμο των ιδανικών του…


Στις αρχές του περασμένου αιώνα, στη μικρή πόλη της Αμαλιάδας στο νομό Ηλείας, γεννήθηκε από τον Γιώργο και τη Βασιλική Μπελογιάννη, ο Νίκος Μπελογιάννης. Ένα παιδί που έμελλε να γίνει σύμβολο αξιοπρέπειας για μια ολόκληρη παράταξη και έναν ολόκληρο λαό.

Ανεβαίνοντας από την Τριταία της Αχαίας, στην ορεινή Ηλεία, μαγεύεται ο ταξιδιώτης από την ομορφιά των απέραντων δασών. Πιο πάνω ακόμη, τα δάση λιγοστεύουν . Εκεί βρίσκεται το χωριό Τσίπιανα. Το τοπίο άγριο. Ο τόπος έρημος πια. Λιγοστοί οι κάτοικοί του. Αυτός ο σκληρός τόπος, βρίσκεται σε μεγάλο υψόμετρο στην κατεύθυνση του δρόμου Πάτρας - Τρίπολης, του επονομαζόμενου 111. Στα Τσίπιανα, κατά τον εμφύλιο πόλεμο υπήρχε Κέντρο Εκπαίδευσης των ανταρτών του Δημοκρατικού Στρατού, «τα έμπεδα» όπως μας είπε ένας γέροντας πια, αντάρτης ακόμη και σήμερα, από κοντινό χωριό, κρατά η ρίζα της οικογένειας Μπελογιάννη. Η οικογένεια εμφανίζεται πριν την Επανάσταση του 1821 και ο πιο γνωστός εκπρόσωπος της, είναι ο κλεφτοκαπετάνιος Παναγής Μπελογιάννης, που έλαβε ενεργό μέρος στην Επανάσταση. Ακόμη και σήμερα υπάρχουν τα ερείπια του πέτρινου σπιτιού, του Παναγή Μπελογιάννη, λίγο έξω από το χωριό.




Μετά την απελευθέρωση από τον τουρκικό ζυγό, ένας κλάδος της οικογένειας μετακινείται στα πεδινά του νομού Ηλείας, στην Αμαλιάδα. Απ’ αυτούς κρατά ο Νίκος Μπελογιάννης.

Ο πατέρας του, Γιώργος Μπελογιάννης, όπως χιλιάδες άλλοι, είχε μεταναστεύσει στην Αμερική. Επιστρέφοντας, εγκαταστάθηκε στην Αμαλιάδα, όπου άνοιξε ξενοδοχείο.

Εκεί, στις 22 Δεκεμβρίου του 1915, γεννήθηκε και πέρασε τα παιδικά του χρόνια ο Νίκος Μπελογιάννης. Η οικονομική άνεση του πατέρα του, του έδωσε την ευκαιρία να σπουδάσει. Τελειώνοντας το Γυμνάσιο στην Αμαλιάδα, αναχωρεί για την Αθήνα, όπου εγγράφεται στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου.

Υπάρχουν μαρτυρίες που αναφέρουν ότι, από μαθητής του Γυμνασίου ακόμη, ήλθε σ’ επαφή με τις επαναστατικές ιδέες και με τις κομμουνιστικές οργανώσεις που δρούσαν στους κόλπους των αγροτών. Εκείνα τα χρόνια της νιότης του, το κύριο προϊόν που παρήγε ο κάμπος της Ηλείας, ήταν η σταφίδα. Στην περιοχή, της πεδινής Ηλείας και της Αχαΐας, από τα τέλη του 19ου αιώνα έχει αναπτυχθεί ένα ιδιότυπο αγροτοσυνδικαλιστικό κίνημα. Πολλές φορές οι αγρότες της Ηλείας είχαν ξεσηκωθεί διεκδικώντας καλύτερες συνθήκες ζωής. Στις αρχές του 20ου αιώνα, είχαν γίνει αρκετές εξεγέρσεις και πολλές φορές, η κατάσταση είχε οδηγηθεί σε ένοπλη καταστολή.

Μέσα σ’ αυτή την ατμόσφαιρα, ο Νίκος Μπελογιάννης έρχεται σε επαφή με τα προβλήματα των αγροτών. Αν και γόνος, σχετικά εύπορης οικογένειας, συμμετέχει στις κινητοποιήσεις των αγροτών. Στα μαθητικά του χρόνια, εντάσσεται στην Ο.Κ.Ν.Ε. και από το 1934 γίνεται μέλος του Κ.Κ.Ε.

Συλλαμβάνεται από την αστυνομία, για συμμετοχή σε αγροτικά συλλαλητήρια, και μετά τον ορισμό της δίκης αναχωρεί στην Αθήνα για τις σπουδές του.

Το Μάη του 1936, καταδικάζεται ερήμην, στην Αμαλιάδα, σε δύο χρόνια φυλάκιση για τη συμμετοχή του στις αγροτικές κινητοποιήσεις. Φοιτητής της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου της Αθήνας πια, συλλαμβάνεται για δεύτερη φορά, στην Αθήνα και εκτοπίζεται στην Ίο. Από εκεί, πήρε χάρη, τον Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου και στρατεύθηκε για να υπηρετήσει την θητεία του.

Η δικτατορία της 4ης Αυγούστου, τον βρήκε στρατιώτη. Ο Νίκος Μπελογιάννης, ως στρατιώτης, αναπτύσσει δράση. Συλλαμβάνεται και πάλι, κατηγορείται για ανάπτυξη κομμουνιστικής δραστηριότητας στο στρατό και δικάζεται σε τρεις μήνες φυλακή και έξι μήνες εξορία.

Αμέσως μετά την απελευθέρωσή του, αρχίζει ο κύκλος της παράνομης κομματικής δουλειάς του Νίκου Μπελογιάννη. Οι συνθήκες είναι σκληρές και η καταστολή, εκ μέρους του καθεστώτος, ολοκληρωτική. Είναι η εποχή, που η Ασφάλεια έχει καταφέρει ισχυρά χτυπήματα στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Τον Μάιο του 1938, συλλαμβάνεται εκ νέου, δικάζεται σε πεντάχρονη φυλάκιση και δύο χρόνια εξορία. Φυλακίζεται και πάλι, αρχικά στις φυλακές της Αίγινας και κατόπιν, όπως χιλιάδες άλλοι αγωνιστές μεταφέρεται στο κάτεργο της Ακροναυπλίας.

Η γερμανική κατοχή τον βρίσκει στη φυλακή. Το 1943, άρρωστος στο νοσοκομείο της Σωτηρίας, καταφέρνει να αποδράσει και βρίσκεται στην Πελοπόννησο, ως ηγετικό στέλεχος του ΕΑΜ.

Με την απελευθέρωση, τοποθετήθηκε επικεφαλής του Τομέα Διαφώτισης του ΚΚΕ στην Πελοπόννησο και υπεύθυνος έκδοσης του εβδομαδιαίου εντύπου, του Γραφείου Πελοποννήσου του ΚΚΕ, με τον τίτλο «Ελεύθερος Μωριάς» και λίγο αργότερα, υπεύθυνος έκδοσης της καθημερινής εφημερίδας του ΕΑΜ στην Πάτρα, με τίτλο «Ελεύθερη Αχαΐα».

Την ταραγμένη περίοδο ανάμεσα στην απελευθέρωση και την έναρξη του εμφυλίου πολέμου, εξακολουθεί να δρα στην Πελοπόννησο. Το 1947, μεταπηδά στην Στερεά Ελλάδα, ως Πολιτικός Επίτροπος της 10ης Μεραρχίας του Δημοκρατικού Στρατού. Στις σκληρές μάχες που έγιναν στο Γράμμο, στις αρχές του Αυγούστου 1948, στην περιοχή Γκόλιο τραυματίσθηκε στο χέρι.

Μετά την ήττα του Δημοκρατικού στρατού και την υποχώρηση των ανταρτών, βρίσκεται στην Ανατολική Ευρώπη, μαζί με τους χιλιάδες αγωνιστές που βρέθηκαν εκεί.



Η αποστολή στην Αθήνα


Είναι γνωστό, ότι λίγο πριν την αποστολή του στην Ελλάδα βρισκόταν στο Βουκουρέστι. Η ήττα του Δημοκρατικού Στρατού, ανοίγει ένα νέο κεφάλαιο για την Αριστερά στην Ελλάδα. Οι φυλακές γεμίζουν, τα έκτακτα στρατοδικεία καταδικάζουν χιλιάδες αγωνιστές σε θάνατο, αμέτρητοι οι εκτοπισμένοι και εξορισμένοι σε διάφορα ξερονήσια. Μετά την ήττα του Δ.Σ., χιλιάδες αντάρτες του, άοπλοι και ταπεινωμένοι, βρίσκονται στις χώρες που, σύμφωνα με τις αντιλήψεις τις εποχής ονομάζονται λαϊκές δημοκρατίες.

Σε πολιτικό επίπεδο, έχουν αρχίσει να εμφανίζονται οι πρώτες διαφωνίες. Είναι βέβαιο ότι θα ζητηθούν ευθύνες. Ο Ζαχαριάδης, αντιλαμβάνεται ότι θα ζητηθούν εξηγήσεις για την πολιτική του. Για να αποφύγει δυσάρεστες εκπλήξεις, εξαγγέλλει την πολιτική που στηρίζεται στο δόγμα: «τα όπλα παρά πόδα». Η πολιτική αυτή ήταν σύμφωνη, με το ψυχροπολεμικό κλίμα που είχε αρχίσει να διαμορφώνεται μετά τον πόλεμο.

Οι κομματικές οργανώσεις στην Ελλάδα, είναι σχεδόν διαλυμένες. Η Ασφάλεια, έχει καταφέρει ισχυρά πλήγματα και έχει διεισδύσει σ’ αυτές. Το Πολιτικό Γραφείο του ΚΚΕ, στα μέσα του 1950 αποφάσισε να στείλει το Νίκο Μπελογιάννη στην Ελλάδα, με σκοπό την εκκαθάριση των οργανώσεων από τους «χαφιέδες» και την ανασυγκρότηση τους. Τις επιτυχίες της Ασφάλειας στην εξάρθρωση των κομματικών οργανώσεων, τις απέδιδε στην διείσδυση χαφιέδων στις γραμμές του κόμματος. Η «Ελεύθερη Ελλάδα», ραδιοφωνικός σταθμός του ΚΚΕ, που εκπέμπει από το Βουκουρέστι, καλεί διαρκώς τις κομματικές οργανώσεις να βρουν και να απομονώσουν αυτούς τους «χαφιέδες» από τις τάξεις του κόμματος. Ένα όργιο χαφιεδοφοβίας καλλιεργείται.

Μέσα σε ένα τέτοιο κλίμα, αποστέλλεται ο Μπελογιάννης στην Αθήνα. Με ένα Αργεντίνικο διαβατήριο, με το ψευδώνυμο Ερρίκος Πανόζ και μεταμφιεσμένος, φτάνει στο Ελληνικό με πτήση από τη Ρώμη, όπως ανακοίνωσε η Ασφάλεια μετά τη σύλληψή του. Σκοπός ταξιδιού ο τουρισμός.

Σύμφωνα πάντα με την Ασφάλεια, κατέλυσε στο Ξενοδοχείο «Μέγα», της οδού Σταδίου. Φυσικά και δεν μπορούσε να κυκλοφορεί επί μακρόν με ένα πλαστό διαβατήριο στην Αθήνα εκείνης της εποχής. Αναπτύσσει την παράνομη κομματική του δραστηριότητα με πλαστή ταυτότητα που φέρει το όνομα ενός υπαρκτού προσώπου, με την ιδιότητα του πολιτικού μηχανικού.

Παρά τα μέτρα συνωμοτικότητας και παρά την μεγάλη του εμπειρία στην παράνομη δράση, μετά από έξι μήνες, συλλαμβάνεται από την Ασφάλεια, σ’ ένα σπίτι επί της οδού Πλαπούτα, ενός μικρού δρόμου, που ξεκινά από την οδό Καλλιδρομίου και καταλήγει στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας. Εκεί πήγε, για να συναντήσει κάποιον σύντροφό του. Η σύλληψή του, δεν ανακοινώνεται από την ασφάλεια.

Την επόμενη μέρα 21 Δεκεμβρίου, ο Μπελογιάννης , δεν εμφανίζεται σε προκαθορισμένο ραντεβού που είχε με τη γυναίκα του και συνεργάτιδά του Έλλη Ιωαννίδου. Στις 22 Δεκεμβρίου, η Έλλη Ιωαννίδου, πηγαίνει σε συνάντηση που έχει με άλλον σύντροφό της από τον κομματικό μηχανισμό. Ούτε αυτός ο σύντροφός της, δεν εμφανίζεται και η υποψία της Έλλης Ιωαννίδου γίνεται βεβαιότητα. Η επίσκεψή της στην ίδια «γιάφκα» που έχει συλληφθεί ο Μπελογιάννης, το Σάββατο 23 Δεκεμβρίου 1950, την ρίχνει κι αυτήν στα δίχτυα της Ασφάλειας. Στις 29 Δεκεμβρίου 1950, η Ασφάλεια ανακοινώνει τις συλλήψεις 30 ηγετικών στελεχών του ΚΚΕ. Στην ανακοίνωση γίνεται υπαινιγμός ότι συνελήφθησαν ηγετικά στελέχη του Κόμματος, που εστάλησαν από το εξωτερικό για την ανασυγκρότηση του κομματικού μηχανισμού και δηλώνει ότι με την πρόοδο των ανακρίσεων θα δοθούν νέα στοιχεία στη δημοσιότητα. Στις 4 Ιανουαρίου 1951 σε μακροσκελή ρεπορτάζ των εφημερίδων αποκαλύπτεται ότι συνελήφθη ο Νίκος Μπελογιάννης, μέλος της Κεντρικής Επιτροπής καθώς και ο σύνδεσμός του, Έλλη Ιωαννίδου, μέλος της Κ.Ο.Α. (Κομματικής Οργάνωσης Αθήνας).

Η σύγχυση που επικρατεί στον μισοδιαλυμένο κομματικό μηχανισμό εντείνεται. Η συλλήψεις συνεχίζονται και δημιουργείται μια ογκώδης δικογραφία. Παραπέμπονται σε δίκη, στο έκτακτο στρατοδικείο της Αθήνας, 93 κατηγορούμενοι για παράβαση του Α.Ν. 509.

Η εσωτερική πολιτική ζωή της χώρας, εκείνη την εποχή (1951), βρίσκεται σε μια δίνη. Μόλις δυο χρόνια έχουν περάσει από τη λήξη του εμφυλίου πολέμου και οι διώξεις εναντίον των κομμουνιστών συνεχίζονται με μεγάλη ένταση. Σε μερίδα ηγετών του κέντρου και της δεξιάς, υπάρχει αντίληψη για αλλαγή του πολιτικού σκηνικού και μικρή προσπάθεια για την εξομάλυνση της εσωτερικής πολιτικής κατάστασης. Ακούγονται κάποιες φωνές για κατάργηση των έκτακτων στρατοδικείων για τα αδικήματα του Α.Ν. 509. Στις πολιτικές εξελίξεις όμως επιδιώκει να παίξει ρόλο και μια ομάδα αξιωματικών, που επιδιώκει να παίξει κεντρικό ρόλο στα πολιτικά πράγματα. Είναι η αξιωματικοί που συνασπίζονται γύρω από τον ΙΔΕΑ. Ο ηγετικός πυρήνας αυτής της συνωμοτικής οργάνωσης, θέλει να αναδειχθεί σε κύρια δύναμη εναντίον του κομμουνισμού και υποσκάπτει την εσωτερική ανάγκη για ειρήνευση και ομαλή δημοκρατική ζωή.

Η πρώτη δίκη ξεκινά στις 19 Οκτωβρίου 1951, στις 5 το απόγευμα, στα δικαστήρια της οδού Σανταρόζα, όπου συνεδρίαζε το Έκτακτο Στρατοδικείο, για παράβαση του Α.Ν. 509. Η σύνθεση του δικαστηρίου ήταν επιλεγμένη από τον ΙΔΕΑ. Το παραπεμπτικό βούλευμα αναφέρει:

«Παραπέμπονται ίνα δικασθούν διότι από του Δεκεμβρίου 1947 μέχρι τέλους του 1950, ότε επετεύχθη η σύλληψίς των εν Αθήναις και αλλαχού, κατ’ εξακολούθησιν επεδίωξαν την δια βιαίων μέσων ανατροπήν του κρατούντος κοινωνικού καθεστώτος. Προέβαινον εις προσυλητισμόν και κατασκοπείαν κατόπιν διαταγών του ΚΚΕ και δια της εκδόσεως κομμουνιστικών εντύπων, διήγηρον τον λαόν εις στάσεις…».

Τις ημέρες εκείνες γίνεται προσπάθεια συγκρότησης Κυβέρνησης από τα δύο κόμματα (ΕΠΕΚ και Φιλελευθέρων) που κέρδισαν τις εκλογές της 9ης Σεπτεμβρίου και τα οποία είχαν διακηρύξει ότι θα καταργούσαν τα Έκτακτα Στρατοδικεία. Οι συνήγοροι, δίνουν μάχη για αναβολή της δίκης, το αίτημά τους, όμως απορρίπτεται. Η δίκη προχωρά και στις 7 Νοεμβρίου απολογείται ο Νίκος Μπελογιάννης. Μετά από εννιά μέρες στις 16 Νοεμβρίου, στις 3 η ώρα το πρωί, το δικαστήριο εκδίδει την απόφασή του. Από τους 93 κατηγορούμενους, ο Νίκος Μπελογιάννης, η Έλλη Ιωαννίδου και άλλοι δέκα, καταδικάζονται σε θάνατο.

Ο Πλαστήρας, πρωθυπουργός της χώρας δηλώνει στις 17 Νοεμβρίου 1951: «…ο Μπελογιάννης και οι μετ’ αυτού καταδικασθέντες σε θάνατο από το Έκτακτο Στρατοδικείο Αθηνών δεν πρόκειται να εκτελεσθούν. Απόφασις της Κυβερνήσεως είναι δια αδικήματα διαπραχθέντα προ της 1ης Νοεμβρίου 1951, οπότε η παρούσα Κυβέρνησις δεν ευρίσκετο στην Αρχήν αι τυχόν επιβαλλόμεναι θανατικαί ποιναί δια κομμουνιστικήν δράσιν θα υπείγοντο εις την ρύθμισιν, η οποία έχει συμφωνηθή δι’ όλας τας μέχρι τούδε επιβληθείσας και μη εκτελεσθείσας θανατικάς καταδίκας…».

Ο Μπελογιάννης μεταφέρεται στην Κέρκυρα. Εκεί επιδίδεται στην ολοκλήρωση της συγγραφής της μελέτης (Οι ρίζες της Νεοελληνικής Λογοτεχνίας), που είχε αρχίσει πριν τη σύλληψή του. Η πρώτη έκδοση αυτής της μελέτης, σε βιβλίο θα γίνει μετά την εκτέλεσή του, με το ψευδώνυμο Μ. Κουλουριώτης.

Λίγες μέρες πριν τελειώσει η δίκη, ένα περιστατικό έρχεται να δώσει άλλη τροπή στην υπόθεση Μπελογιάννη. Ανακαλύπτονται από την Ασφάλεια, στη Γλυφάδα και στην Καλλιθέα, ασύρματοι του ΚΚΕ, μέσω των οποίων μεταδίδονταν προς την ηγεσία του, στο εξωτερικό πληροφορίες για την πολιτική κατάσταση που επικρατούσε στη χώρα. Η υπόθεση αυτή, αποτελεί θρίαμβο του παρακράτους και της άκρας δεξιάς και έχει αποτέλεσμα να καθυστερήσει τις προσπάθειες που γίνονταν εκείνη την εποχή για να βγει η χώρα από την ανωμαλία που είχε αφήσει πίσω του ο εμφύλιος πόλεμος.

Ο Μπελογιάννης πληροφορήθηκε την ανακάλυψη των ασυρμάτων τις τελευταίες μέρες της δίκης. Ο Π. Παρασκευόπουλος γράφει στο βιβλίο του ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο, ότι δεν ξαφνιάστηκε, «…ότι περίμενε να ξεσπάσει η μπόρα», από την ημέρα που διάβασε σε εφημερίδα, σε κάποια διακοπή της δίκης ότι εξαφανίστηκε ο γνωστός οικονομολόγος και δικηγόρος, Δημήτρης Μπάτσης…

Αρχές Ιανουαρίου του 1952, ο Μπελογιάννης μεταφέρεται από την Κέρκυρα στη Γενική Ασφάλεια Αθηνών. Στη διάρκεια των ανακρίσεων, εμφανίζεται για πρώτη φορά εμφανίζεται και ένας αμερικανός επ’ ονόματι Ρόμπερτ Ντρίσκολ, που ζητά και βλέπει όλους τους κατηγορουμένους, τον καθένα ξεχωριστά.

Στο τέλος Ιανουαρίου, ο Γενικός Διευθυντής της Αστυνομίας

Ι. Πανόπουλος, καλεί τον Μπελογιάννη στο γραφείο του και του προτείνει να αλλάξει εγκαταλείψει την ιδεολογία του και να προσχωρήσει στην εθνικόφρονα παράταξη. Του υπογραμμίζει ότι δεν έχει την αξίωση να του καταδώσει πρόσωπα και πράγματα 1 . Ο Νίκος Μπελογιάννης αρνείται και έτσι παραπέμπεται σε νέα δίκη μαζί με 28 συντρόφους του, στις 15 Φεβρουαρίου 1952 με νέα κατηγορία. Θα δικαστεί για κατασκοπεία με βάση το νόμο 375 του 1936. Ο Πρόεδρος του Στρατοδικείου ανακοινώνει: «Οι Μπελογιάννης, Έλλη Ιωαννίδου, Δημήτριος Μπάτσης, Ηλίας Αργυριάδης, Νικόλαος Καλούμενος και…. κατηγορούνται ότι εν Αθήναις και αλλαχού από του Δεκεμβρίου 1950 και πρότερον οι δύο πρώτοι και από του Νοεμβρίου 1951 και πρότερον οι άλλοι, οργάνωσαν επί σκοπώ κατασκοπία και εχρησιμοποίησαν μέσα ανταποκρίσεων και διαβιβάσεων, ήτοι, λαβόντες εντολήν του γενικού γραμματέως του ΚΚΕ, Ν. Ζαχαριάδη, ίδρυσαν ενταύθα κατασκοπευτικόν κέντρον….».

Η βάση της κατηγορίας ήταν τα σήματα που εξέπεμπε ο ασύρματος προς την ηγεσία του ΚΚΕ στο εξωτερικό και τα σήματα που ελάμβανε απ’ αυτήν. Ο υπεύθυνος για τους ασυρμάτους, Ν. Βαβούδης παλιός κομμουνιστής, έμπιστος του Ζαχαριάδη, αυτοκτονεί μέσα στην κρύπτη που βρισκόταν στο σπίτι του Νίκου Καλούμενου, μέλους του ΚΚΕ, επί της οδού Λυκούργου 13 στην Καλλιθέα. Ο Τάκης Λαζαρίδης, νεαρός τότε αγωνιστής, συγκατηγορούμενος του Μπελογιάννη, αναφέρει στο βιβλίο του Απλά Μαθήματα Ιστορίας, (Εκδόσεις Παπαζήση, 1998) αναφέρει ότι αφενός δεν είχαν καμιά οδηγία από τον Βαβούδη για τη στάση τους σε περίπτωση σύλληψης, αφετέρου ο ίδιος ο Βαβούδης άφηνε υπαινιγμούς, ότι δεν θα έπεφτε ποτέ ζωντανός στα χέρια του εχθρού, δείχνοντας με

νόημα ένα περίστροφο που έφερνε μαζί του.

Στη δίκη, ο Νίκος Μπελογιάννης αποκρούει το κατηγορητήριο περί κατασκοπείας και μιλά για δίκες σκοπιμότητας, που σκοπό έχουν να συντηρήσουν το κλίμα ανωμαλίας. Υπερασπίζεται τον εαυτό του και το κόμμα του, με σθένος, επικαλείται τους αγώνες τους δικούς του και του κόμματός του για την Εθνική Ανεξαρτησία της Ελλάδας.


Την 1η Μαρτίου 1952, ημέρα Σάββατο το πρωί το Διαρκές Στρατοδικείο Αθηνών, αποσύρθηκε για να εκδώσει την απόφαση. Μετά από τρισήμυσι ώρες, στη μία το μεσημέρι εκδόθηκε η απόφαση. Για οκτώ από τους είκοσι οκτώ κατηγορούμενους, η ποινή ήταν θάνατος. Οι κατηγορούμενοι είχαν μεταφερθεί στις φυλακές Καλλιθέας. Εκεί τους ανακοινώθηκε η ποινή από τον αντεπίτροπο και τον γραμματέα του Στρατοδικείου.

Στις φυλακές, στο ίδιο κελί με τον Μπελογιάννη βρέθηκε ο Τάκης Λαζαρίδης. Με επιθυμία του Μπελογιάννη, όπως γράφει στο βιβλίο του, βρέθηκε και ο Μπάτσης. Τους έβγαζαν στο προαύλιο, το μεσημέρι, όταν οι άλλοι κρατούμενοι βρίσκονταν στα κελιά τους. Όπως λέει ο Τάκης Λαζαρίδης, καθώς περνούσαν οι μέρες, αισθάνονταν το θάνατο να πλησιάζει. Τα βράδια κοιμούνταν με τα ρούχα. Παρ’ όλα αυτά, ο Νίκος και οι Έλλη βρήκαν το κουράγιο να οργανώσουν «ψυχαγωγικό πρόγραμμα». « Κάθε βράδυ, μετά το συσσίτιο και ως το βραδινό σιωπητήριο, ο άδειος διάδρομος αντηχούσε από τα ανέκδοτα, τα δίστιχα και τα αινίγματα που σκαρώναμε από τα παραθυράκια των κελιών μας. Δεν βλεπόμαστε βέβαια όμως η «ακουστική» ήταν θαυμάσια….2 Ο Λαζαρίδης είχε αναλάβει το μουσικό μέρος. Σφύριζε διάφορες μελωδίες. Το «πλεζίρ ντ’ αμούρ», τη Σερενάτα του Σούμπερτ, τους ουγγρικούς χορούς του Μπράμς. Στην ψυχή τους δεν υπήρχε ο παραμικρός φόβος για το θάνατο. Αφιερωμένοι στα μεγάλα ιδανικά για τα οποία ήταν έτοιμοι να καταθέσουν τη θνητή λεία τους στο βωμό της Δημοκρατίας, στη ληστρική επιδρομή της μισαλλοδοξίας και να περάσουν ως να επρόκειτο για κάτι το φυσιολογικό, στο βασίλειο της Ανυπαρξίας. Έξω από τις φυλακές, ένα τεράστιο κίνημα για τη σωτηρία τους είχε ξεσπάσει σε όλο τον κόσμο. Από το ένα άκρο της γης στο άλλο. Εκατομμύρια άνθρωποι κινητοποιούνταν με όλους τους τρόπους για να ματαιώσουν την εκτέλεσή τους. Ο Πότης Παρασκευόπουλος γράφει: «…στο πρωθυπουργικό γραφείο και στα Ανάκτορα φτάνουν κάθε μέρα εκατοντάδες και χιλιάδες γράμματα και τηλεγραφήματα απ’ όλες τις γωνιές της γης. Ζητούν να ματαιωθεί η εκτέλεση του Μπελογιάννη και των συντρόφων του… ανάμεσα σ’ αυτά, βρίσκονταν και τηλεγραφήματα με βαρύτατες υπογραφές…: του στρατηγού Ντε Γκωλ, του πρώην πρωθυπουργού της Γαλλίας Πωλ Μπονκούρ, των γάλλων υπουργών Ζυστίν Γκοτάντ και Πιέρ Κοτ, του Προέδρου του Ερυθρού Σταυρού, του Προέδρου του Αρείου Πάγου της Γαλλίας, των Πρυτάνεων Πανεπιστημίων και Ακαδημιών απ’ όλο τον κόσμο, 56 άγγλων βουλευτών, 290 ιταλών γερουσιαστών, των μεγάλων συγγραφέων Ζαν Πωλ Σάρτρ, του Ζαν Κοκτώ, του Πιερ Μπενουά, ….του Τσάρλι Τσάπλιν. Ανάμεσα σε όλους αυτούς που ζητούν τη ματαίωση των εκτελέσεων όλοι οι βουλευτές της ΕΔΑ και πολλοί βουλευτές της ΕΠΕΚ. Ο αρχιεπίσκοπος Σπυρίδων, δηλώνει σε βουλευτές της ΕΔΑ, που τον επισκέπτονται για να ζητήσουν την παρέμβασή του: «Έχω συγκλονισθεί από το ηθικό μεγαλείο του Μπελογιάννη. Το θεωρώ ανώτερο και απ’ αυτό των πρώτων χριστιανών, γιατί ο Μπελογιάννης, δεν πιστεύει ότι υπάρχει μέλλουσα ζωή»

Στις 29 Μαρτίου του 1952, ημέρα Σάββατο, έπεσαν να κοιμηθούν, ξένοιαστοι, όπως κάθε βράδυ. Την επαύριον, ημέρα Κυριακή, δεν θα γίνονταν εκτελέσεις. Έτσι γινόταν, ακόμη και στις πιο άγριες στιγμές του Εμφυλίου. Μια μέρα ακόμη στη ζωή. Όμως, κατά τις 2:30, η φυλακή της Καλλιθέας φωτίζεται. Κλειδαριές ξεκλειδώνουν, πόρτες συρίζουν, βήματα πολλών ανθρώπων ακούγονται από το διάδρομο. Ο Μπελογιάννης πετάγεται όρθιος. Σύμφωνα πάντα με τον Τάκη Λαζαρίδη, ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:

Πάμε για καθαρό αέρα;

Ναι Νίκο, πάτε για εκτέλεση…

Πρώτος βγήκε ο Μπελογιάννης, μετά ο Μπάτσης. Του Λαζαρίδη που ετοιμαζόταν να ακολουθήσει του είπαν: Εσύ Λαζαρίδη κάθισε…

Από τους οκτώ καταδικασμένους σε θάνατο, τον Νίκο Μπελογιάννη, το Δημήτρη Μπάτση, τον Ηλία Αργυριάδη, το Νίκο Καλούμενο, την Έλλη Ιωαννίδου, τον Τάκη Λαζαρίδη, το Χαράλαμπο Τουλιάτο, και το Μιλτιάδη Μπισμπιάνο, πήραν τους τέσσερις πρώτους…


Στις 3:48, η φάλαγγα των αυτοκινήτων και η κλούβα μέσα στην οποία βρίσκονταν οι μελλοθάνατοι, έφτασε στο Γουδί, πίσω από το νοσοκομείο «Σωτηρία». Στις 4, όλοι βρίσκονται στις θέσεις τους. Οι τέσσερις μπροστά στις εικοσιτέσσερις κάνες του εκτελεστικού αποσπάσματος, πίσω από το απόσπασμα ο Επίτροπος και οι υπόλοιποι αρμόδιοι αξιωματικοί. Στις 4:10 ακούγεται το παράγγελμα: «επί σκοπόν». Ακολουθεί η χαριστική βολή.


Στη μνήμη μας μένει πάντα χαραγμένη η εικόνα του Μπελογιάννη ως η εικόνα ενός ανθρώπου που πηγαίνει να συναντήσει το θάνατο χαμογελώντας. Είναι ένας άνθρωπος που αποδέχεται νηφάλια το θάνατο, ακριβώς επειδή πεθαίνει για να υπερασπιστεί τις ιδέες του και την αξιοπρέπειά του. Αν δεχτούμε ότι η δοκιμασία της Ελευθερίας είναι αναπόσπαστη από τη δοκιμασία της θνητότητας – με την έννοια ότι ένας άνθρωπος, δε μπορεί να είναι πραγματικά ελεύθερος, όσο παραμένει δέσμιος του φόβου του θανάτου – τότε ο Μπελογιάννης ενσαρκώνει το κορυφαίο συμβολικό παράδειγμα του ελεύθερου ανθρώπου.


Πότη Παρασκευόπουλου, Ο άνθρωπος με το Γαρύφαλλο, σελ. 106, §2, Εκδόσεις Κάκτος, 1980

Τάκης Λαζαρίδης, Απλά Μαθήματα Ιστορίας, Κεφ. «Υπόθεση Μπελογιάννη, σελ.220, § 4, Εκδόσεις Παπαζήση, 1998

(Δημοσιεύτηκε στα ΙΣΤΟΡΙΚΑ της ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑΣ, 3 Απριλίου 2003)

πηγη: http://nemouta.blogspot.com