Του Πέτρου Σταύρου
Η νέα ρύθμιση του ελληνικού χρέους που διαφαίνεται στον ορίζοντα των συνομιλιών μεταξύ ΔΝΤ και ΕΕ, και με χαρακτηριστικό στοιχείο την απουσία της ελληνικής πλευράς, έχει τη μορφή της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής και όχι του κουρέματος. Στην ουσία, η λήξη των τίτλων της επόμενης 30ετίας πάει άλλα 20 χρόνια πίσω, με παράλληλη μικρή μείωση των επιτοκίων και με ένα νέο δάνειο 15 δις περίπου ως χρηματοδότηση του κενού της επόμενης διετίας.
Αρκετοί αναλυτές λένε ότι μια τέτοια ρύθμιση επαναλαμβάνει παλιότερες μεθόδους και μέτρα που ακολουθήθηκαν στο παρελθόν, κατά την περίοδο της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου, οπότε έχουμε μια από τα ίδια αλλά σε άλλη ένταση και διάρκεια. Σύμφωνοι. Αλλά αυτή η άλλη ένταση είναι πολύ μεγαλύτερη και αλλάζει κάποια πολύ σημαντικά χαρακτηριστικά της κρίσης χρέους. Καταρχήν, όπως πολύ σωστά αναφέρει ο Γιάννης Αγγέλης (δες και «Πενταετές ομόλογο, με στόχο διεθνή συγκυρία και εκλογές», εφημ. «Κεφάλαιο» 8/2), το κριτήριο του όγκου του χρέους (χρέος προς ΑΕΠ) μεταμορφώνεται σε κριτήριο δυνατότητας εξυπηρέτησης του χρέους (ποσοστό του ΑΕΠ που αποπληρώνει το χρέος).
Η νέα ρύθμιση του ελληνικού χρέους που διαφαίνεται στον ορίζοντα των συνομιλιών μεταξύ ΔΝΤ και ΕΕ, και με χαρακτηριστικό στοιχείο την απουσία της ελληνικής πλευράς, έχει τη μορφή της επιμήκυνσης του χρόνου αποπληρωμής και όχι του κουρέματος. Στην ουσία, η λήξη των τίτλων της επόμενης 30ετίας πάει άλλα 20 χρόνια πίσω, με παράλληλη μικρή μείωση των επιτοκίων και με ένα νέο δάνειο 15 δις περίπου ως χρηματοδότηση του κενού της επόμενης διετίας.
Αρκετοί αναλυτές λένε ότι μια τέτοια ρύθμιση επαναλαμβάνει παλιότερες μεθόδους και μέτρα που ακολουθήθηκαν στο παρελθόν, κατά την περίοδο της κυβέρνησης Γιώργου Παπανδρέου, οπότε έχουμε μια από τα ίδια αλλά σε άλλη ένταση και διάρκεια. Σύμφωνοι. Αλλά αυτή η άλλη ένταση είναι πολύ μεγαλύτερη και αλλάζει κάποια πολύ σημαντικά χαρακτηριστικά της κρίσης χρέους. Καταρχήν, όπως πολύ σωστά αναφέρει ο Γιάννης Αγγέλης (δες και «Πενταετές ομόλογο, με στόχο διεθνή συγκυρία και εκλογές», εφημ. «Κεφάλαιο» 8/2), το κριτήριο του όγκου του χρέους (χρέος προς ΑΕΠ) μεταμορφώνεται σε κριτήριο δυνατότητας εξυπηρέτησης του χρέους (ποσοστό του ΑΕΠ που αποπληρώνει το χρέος).