Πέμπτη 4 Δεκεμβρίου 2014

Και αν ο Ρωμανός λεγόταν Λαυρεντιάδης;

Του Μανώλη Λαγουδάκη
Δυστυχώς σε αυτή την χώρα, υπάρχουν κάποιο άνθρωποι των οποίων η ζωή απειλείται από την επιβολή του δόγματος “νόμος μας και τάξη μας”, ενώ μεγαλο-απατεώνες που καταχράστηκαν τεράστια ποσά, έβλαψαν επί της ουσίας το δημόσιο συμφέρον και άφησαν άνεργους πίσω τους, τυγχάνουνευνοϊκής μεταχείρισης.
Μάλλον – καλύτερα – στην Ελλάδα υπάρχουν από τη μία δικαστές που ερμηνεύουν τον νόμο με τέτοιο τρόπο, ώστε να κινδυνεύει η ζωή εκείνων που το σύστημα τους θεωρεί εχθρούς, ενώ απελευθερώνουν άλλους, διαπλεκόμενους απατεώνες που συνεχίζουν να τρέφουν τη σαπίλα του – και από την άλληνομοθέτες ανάλγητους και απάνθρωπους, οι οποίοι προτείνουν λύσεις που ξέρουν ότι θα απορριφθούν από τον “εχθρό” τους και που ήδη ο πρόεδρος του ΤΕΙ στο οποίο διεκδικεί την φοίτηση ο Νίκος Ρωμανός έχει χαρακτηρίσει ακατάλληλη.
Ο εισαγγελέας που αρνήθηκε να δώσει την άδεια στον Νίκο Ρωμανό και την οποία υιοθέτησε στη συνέχεια και το συμβούλιο δικαστών, είναι ο ίδιος εισαγγελέας που εισηγήθηκε την αποφυλάκιση του Λαυρεντιάδη.
Κατηγορίες για τον Λαυρεντιάδη: αρχικά για υπεξαίρεση 50.000.000 ευρώ, μετά για ηθική αυτουργία σε απόπειρα ανθρωποκτονίας, μετά για επισφαλή δάνεια 700.000.000 ευρώ με – πλουσιότατη δικογραφία – και μόλις πριν από 2 μήνες (όντας ελεύθερος) για απάτη και ξέπλυμα βρόμικου χρήματος

70 χρόνια από την ίδρυση του ΕΑΜ: Εγχειρήματα λαϊκής αυτό-οργάνωσης

Ο λαός συγκρατημένος σε ενιαίο σώμα «μεταβάλλεται μέσα στο ειδικό κλίμα της ομάδας, της κοινότητας, του συνόλου, του ΕΜΕΙΣ, αν όχι σε σοφό, … οπωσδήποτε όμως σε ποιο έξυπνο … απ’ όσο είναι στην πραγματικότητα ο καθένας που παίρνει μέρος στην Γενική Συνέλευση»

Οι όροι «άμεση δημοκρατία», «γενική συνέλευση» ή «λαϊκή συνέλευση» επανήλθαν πολύ έντονα στο προσκήνιο την περίοδο του κινήματος των Αγαναχτισμένων Πολιτών. Εάν μέχρι τώρα απέναντι στην αμφισβήτηση και την οφθαλμοφανή χρεοκοπία του μεταπολιτευτικού κοινοβουλευτισμού προβαλλόταν ένα είδος «βοναπαρτισμού», δηλαδή η λύση της αρχής ενός ενάρετου ανδρός, για πρώτη φορά από την περίοδο της έναρξης της κρίσης (και ίσως για πρώτη φορά από τη μεταπολίτευση και έπειτα) αναζητείται, προβάλλεται ή ακόμη και επιχειρείται να εφαρμοστεί μια άλλου τύπου δημοκρατία σε σχέση με την κοινοβουλευτική. Στα πλαίσια αυτών των συζητήσεων και των πειραματισμών είναι ανάγκη να μελετήσουμε την ιστορία και να διδαχθούμε την από την εμπειρία του ελληνικού χειραφετητικού κινήματος.Την περίοδο της Κατοχής στα χωριά των βουνών της Ρούμελης, αλλά και όλης της Ελεύθερης Ελλάδας, αντικαθίσταται η παραδοσιακή αντιπροσωπευτική δημοκρατία με μια πρωτόλεια μορφή λαϊκής εξουσίας. Πρόκειται για μια πραγματικά προοδευτική επαναστατική τομή στον τρόπο οργάνωσης της καθημερινότητας των αγροτικών στρωμάτων, διαχείρισης των καθημερινών τους προβλημάτων και συλλογικής δημοκρατικής έκφρασης. Στοιχείο δυναμικής ολοκλήρωσης αυτής της διαδικασίας είναι η διενέργεια εκλογών και η συγκρότηση του Εθνικού Συμβουλίου της Ελεύθερης Ελλάδας στις 30 Απρίλη 1944.

ΝΙΚΟΣ ΡΩΜΑΝΟΣ

Του ΚΩΣΤΑ ΓΡΗΓΟΡΙΑΔΗ*

Πολλές φορές το αστικό σύστημα δίνει αφορμές για να κατανοήσει κανείς το βαθμό αυταρχισμού πού το διέπει.

Στην περίπτωση του αντιεξουσιαστή –όπως ο ίδιος αυτόπροσδιορίζεται- Νίκου Ρωμανού φαίνεται αυτό με τον πιο απροκάλυπτο τρόπο.

Απεργός πείνας εδώ και μέρες ο Ρωμανός προσπαθεί να υπερασπιστεί ακόμη και ως κρατούμενος το δικαίωμά του να σπουδάσει, χωρίς να θέλει καμία συνδιαλλαγή περαιτέρω με τις αρχές.

Δε θα εξετάσουμε τις πολιτικές του απόψεις και τον τρόπο που επέλεξε να τις υπερασπιστεί, αυτός άλλωστε με βρίσκει πολιτικά αντίθετό του.

Δε θα σταθώ περισσότερο στην πολιτικοϊδεολογική ανάλυση του τι πρεσβεύουν οι απόψεις του, το ξεκαθάρισα νομίζω σαφέστατα.

Όμως το ανθρώπινο ζητούμενο αυτού που περνάει αυτήν τη στιγμή ως απεργός πείνας, από ουμανιστικής πλευράς ένας κομμουνιστής πρέπει να το ξεκαθαρίζει και να το υπερασπίζεται μέχρι κεραίας.

Είναι ξεκάθαρο ότι η ζωή αυτού του νέου παιδιού κρέμεται από μια κλωστή.

Τη δική σου ζωή «απέρριψε» το δικαστήριο (Ο Ρωμανός κατάφερε όσα δεν καταφέραμε εμεις) ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!


Σκοτώνουν έναν άνθρωπο για να δείξουν ότι είναι πιο δυνατοί. Δεν μάχονται αυτόν. Εσένα θέλουν να τσακίσουν. Θέλουν να σου αποδείξουν πως ό,τι και αν κάνεις είσαι χαμένος. Και αν το παρακάνεις είσαι νεκρός.


Σου λένε αν φύγεις από τον κύκλο θα χαθείς. Στα όριά του μοναχά να γυροφέρνεις.
Εσένα, που σου πετάνε κάθε τέσσερα χρόνια μια κάλπη και νομίζεις ακόμη ότι είσαι ο «κυρίαρχος λαός».
Εσένα που για τέσσερις δεκαετίες ψήφιζες δυο κόμματα και τώρα απορείς πως έφτασες ως εδώ. Και ψάχνεις ένα τρίτο να έχεις να ψηφίζεις.
Ένας άνθρωπος προχώρησε τη μάχη απέναντί τους όσο δεν τα κατάφεραν όλοι οι αγανακτισμένοι, όλα τα κόμματα και οι οργανώσεις, όλα τα συνδικάτα και οι ενώσεις.
Για τα δικά μου πιστεύω, με όσα έμαθα όλα αυτά τα χρόνια για το πως πρέπει να αγωνίζεσαι, ο Ρωμανός τα κάνει όλα «λάθος». Έχει όμως μέσα του τη δύναμη όσων μάθαμε να θαυμάζουμε στο πέρασμα των αιώνων.