Κυριακή 31 Ιουλίου 2016

Το νεώτερο πολιτικό σύστημα σε σχέση με την πρόοδο

Του Κωνσταντίνου Γρηγοριάδη

Όπως είναι γνωστό, οι πολιτικές αρχές της νεωτερικότητας εμφανίζονται με πλήρες και ολοκληρωμένο πρόταγμα στις δύο μεγάλες επαναστάσεις του 18ου αιώνα, τη Γαλλική και την Αμερικανική. Στόχος και των δύο ήταν η εναντίωση στο φεουδαρχικό σύστημα και το πολιτειακό του υποστατικό, το οποίο είναι η απολυταρχία, και η είσοδος σε μια νέα εποχή, όπου το άτομο θα συγκροτείται με στοιχειώδεις όρους ελευθερίας. Βέβαια, η πορεία προς την κορύφωση αυτής της εναντίωσης, είχε ήδη ξεκινήσει από την Αναγέννηση, την οποία διαδέχθηκαν η Μεταρρύθμιση, οι πολιτικές αλλαγές και αναταράξεις στην Αγγλία με κατάληξη το γαλλικό και δυτικοευρωπαϊκό Διαφωτισμό. Η νέα εποχή που αναδύθηκε, είχε σαφέστατα προοδευτικό πρόσημο, καθώς οδήγησε σε απελευθέρωση των δυτικοευρωπαϊκών κοινωνιών και στη διασφάλιση κεκτημένων τα οποία λειτούργησαν ως τα θεμελιώδη γνωρίσματα του νεώτερου πολιτικού πολιτισμού(εργασιακά δικαιώματα, καθολικό δικαίωμα ψήφου κ.λ.π). Στο κείμενο που ακολουθεί, επιχειρώ να καταδείξω τα ιδρυτικά στοιχεία του κοινοβουλευτικού πολιτικού συστήματος και του νεωτερικού πολιτειακού περιβάλλοντος, να συσχετίσω την υπάρχουσα πολιτεία με την έννοια της προόδου και να προτείνω μια άλλη οδό, όπου η βούληση της συλλογικότητας θα αποτελεί σημαντική παράμετρο για τη λήψη την αποφάσεων.

Πριν την είσοδο σε ό,τι αποκαλούμε σήμερα νεωτερικότητα, οι κοινωνίες του σύγχρονου δυτικού κόσμου, ζούσαν σε καθεστώς δεσποτείας. Η απολυταρχία πρόκρινε ότι ολόκληρη η εξουσία πρέπει να ανήκει ακριβώς στο μονάρχη, ο οποίος είναι κάτοχος του κράτους με όρους ιδιοκτησίας. Φυσικά δεν υπόκειται στη δικαιοσύνη, θεωρείται πρόσωπο ιερό και απαραβίαστο, χρησιμοποιεί τη βούλησή του ανεξέλεγκτα. Δηλαδή είναι η προσωποποίηση του κράτους. Στην κοινωνία δεν αναγνωρίζεται κάποια υπόσταση ελευθερίας, ούτε δικαιώματα, καθώς είναι εγκιβωτισμένη σε καθεστώς ιδιωτείας και φυσικά η μετοχή της στη λήψη των αποφάσεων είναι μηδενική (δεν νομιμοποιεί καν τον μονάρχη, καθώς εκείνος είναι αυθαίρετος και κληρονομικός ιδιοκτήτης του κράτους).

ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΠΡΑΞΙΚΟΠΗΜΑ

ΟΙ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ 

Του ΧΡΗΣΤΟΥ ΚΑΠΟΥΤΣΗ 

Οι δραματικές εξελίξεις στην Τουρκία, βρίσκονται στο μικροσκόπιο των Κυβερνήσεων των κρατών της Δύσης. Εκτιμάται, ότι μόλις ξεκίνησε η επικίνδυνη πορεία εξόδου της Τουρκίας από το Δημοκρατικό πλαίσιο, όπως αυτό προσδιορίζεται από τις αρχές και τις αξίες του Δυτικού πολιτισμού, που όμως, θα προκαλέσει σεισμικές γεωπολιτικές αναταράξεις στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή. 

Το κύρος του Τουρκικό Στρατού, μετά το αποτυχημένο («στημένο» ή όχι) πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου, είναι καταρρακωμένο. Ο Στρατός, ως Κεμαλικός θεματοφύλακας και οι Στρατιωτικοί οι εγγυητές του Κοσμικού κράτους, διασύρονται και εξευτελίζονται , από το σύστημα εξουσίας του ισλαμιστή ηγέτη και Προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας Τ. Ερντογάν και από τους σκληροπυρηνικούς οπαδούς του κυβερνώντος Ισλαμικού κόμματος (ΑΚΡ).

Είναι ασύλληπτης βαρβαρότητας τα βασανιστήρια που υφίστανται οι στρατιώτες που μετείχαν στο πραξικόπημα, από τους αστυνομικούς, πιστούς στον Ερντογάν , αλλά και από τους φανατικούς οπαδούς του Ισλαμικού κόμματος. Στους δρόμους της Κωνσταντινούπολης, πολίτες λιντσάρουν μέχρι θανάτου και σκοτώνουν εν ψυχρώ τους στρατιώτες που μετείχαν στο πραξικόπημα, ενώ οι κάμερες κατέγραψαν μέχρι και αποκεφαλισμούς! Είναι ανατριχιαστικές οι εικόνες που μεταδίδουν τα διεθνή ΜΜΕ, από τα κρατητήρια της αστυνομίας, όπου στρατιώτες και αξιωματικοί τους Στρατού, υποβάλλονται σε μεσαιωνικού τύπου βασανιστήρια, βιάζονται ομαδικά και εξευτελίζονται. «Διαθέτουμε αξιόπιστες πληροφορίες για ξυλοδαρμούς, βασανιστήρια και βιασμούς ιδιαίτερα μεγάλου αριθμού κρατουμένων στρατιωτικών» , δήλωσε ο διευθυντής της Διεθνούς Αμνηστίας για την Ευρώπη Τζον Νταλχούιζεν.

ΟΧΙ ΑΛΛΟ ΚΑΡΒΟΥΝΟ!

Του ΝΙΚΟΥ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ*

Ο μειοδοτικός διαγωνισμός για την ανακήρυξη εταιρείας που θα αναλάμβανε τον σχεδιασμό και την εκτέλεση της ηλεκτρονικής δημοπρασίας για την κατακύρωση των τηλεοπτικών αδειών ματαιώθηκε και κηρύχτηκε άγονος. Ωστόσο δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Η κυβέρνηση – που έχει σημαία της το τέλος της μιντιακής ασυδοσίας – ισχυρίζεται ότι η εν λόγω εξέλιξη δεν προσθέτει όπλα στην παλιά διαπλοκή (την οποία φιλοδοξεί να συμπληρώσει με την νέα διαπλοκή στον χώρο των ΜΜΕ) και διαβεβαιώνει πως μέχρι το τέλος Αυγούστου όλα θα είναι κομπλέ…

Η δίκη για την Ζήμενς αναβλήθηκε επ’ αόριστον καθότι άργησε λίγο η μετάφραση του κατηγορητηρίου. Ωστόσο δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Η κυβέρνηση – που έχει σημαία της το τέλος της διαφθοράς – διαβεβαιώνει ότι αυτή τη φορά θα προκάνει με την μετάφραση, δεν θα υπάρξουν οι (προ των πυλών) παραγραφές, κι όλα θα είναι κομπλέ…

Η διάταξη για την δυνατότητα των πολιτικών προσώπων να διαθέτουν οφ σορ εταιρείες αφού ψηφίστηκε, δυο μέρες αργότερα αντικαταστάθηκε με νέα διάταξη. Ωστόσο δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας. Η κυβέρνηση – που έχει σημαία της το τέλος της ρεμούλας – διαβεβαιώνει ότι τα νομικά αποτελέσματα, που όπως το γνωρίζουν και οι πρωτοετείς της Νομικής προκάλεσε η πρώτη της διάταξη, δεν δημιουργούν δεδικασμένο κι ότι όλα είναι κομπλέ…

Τώρα μάθαμε ότι αναβλήθηκε επ’ αόριστον και η δίκη του επικεφαλής του ΔΟΛ, Σταύρου Ψυχάρη, για την υπόθεση των ανακριβών δηλώσεων «πόθεν έσχες» των ετών 2010-2014 διότι στο εναντίον του κλητήριο θέσπισμα κάποιοι ξέχασαν να αναφέρουν αν οι πράξεις για τις οποίες κατηγορείται τελέστηκαν από αμέλεια ή από δόλο. Ωστόσο φανταζόμαστε ότι για την κυβέρνηση – που έχει σημαία της το τέλος της κοροϊδίας του λαού – δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας διότι κάποια στιγμή Εισαγγελείς και λοιποί αρμόδιοι θα προσδιορίσουν με ακρίβεια την υπόσταση των πράξεων που αποδίδονται στον κατηγορούμενο, κάποια επίσης στιγμή η υπόθεση θα ξαναπάει στο ακροατήριο και όλα (θα) είναι κομπλέ…

ΕΘΝΙΚΗ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑ: ΓΙΑΤΙ;

BREXIT ΚΑΙ Η ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΕΝΩΣΗΣ

του ΣΑΜΙΡ ΑΜΙΝ*

Η υπεράσπιση της εθνικής κυριαρχίας, όπως και η κριτική ενάντια σε αυτή, οδηγεί σε σοβαρές παρεξηγήσεις όταν αποσπάται από τηστρατηγική των κοινωνικών τάξεων στην οποία η εθνική κυριαρχία αποτελεί αναπόσπαστο μέρος. Το κοινωνικό μπλοκ στις καπιταλιστικές κοινωνίες θεωρεί την εθνική κυριαρχία ως ένααπαραίτητο μέσο για την προώθηση των δικών του συμφερόντων με βάση τόσο την καπιταλιστική εκμετάλλευση της εργασίας όσο και την εδραίωση των διεθνών του σχέσεων.

Σήμερα, στο παγκοσμιοποιημένο νεοφιλελεύθερο σύστημα που κυριαρχείται από τα μονοπώλια της ιμπεριαλιστικής τριάδας (ΗΠΑ, Ευρώπη, Ιαπωνία), οι πολιτικές αρχές που είναι επιφορτισμένες με τη διαχείριση του συστήματος προς αποκλειστικό όφελος των μονοπωλίων, θεωρούν την εθνική κυριαρχία ως το μέσο που τους επιτρέπει να βελτιώσουν την «ανταγωνιστική» τους θέση στο παγκόσμιο σύστημα.

Τα οικονομικά και κοινωνικά μέσα του Κράτους (υπακοή των εργαζόμενων στις απαιτήσεις του εργοδότη, οργάνωση της ανεργίας και της εργασιακής ανασφάλειας, κατακερματισμός της αγοράς εργασίας) και οι πολιτικές παρεμβάσεις (συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών επεμβάσεων) συνδέονται και συνδυάζονται για την επίτευξη ενός και μοναδικού στόχου: τη μεγιστοποίηση των εσόδων με την προστασία των «εθνών».

Η ΣΥΣΣΩΡΕΥΜΕΝΗ ΛΑΪΚΗ ΟΡΓΗ ΘΑ ΞΕΣΠΑΣΕΙ ΑΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΑ! ΟΠΩΣ Ο ΣΕΙΣΜΟΣ!

ΜΕΤΩΠΟ ΤΩΡΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΙΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟΥ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟΥ – ΧΡΗΜΑΤΟΣ – ΜΙΝΤΙΑ – ΕΕ- ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗΣ 

Στο χώρο της κατεστημένης πολιτικής και τωνκυρίαρχων μέσων ενημέρωσης (ΜΜΕ), μαζί και της επίσημης δημοσιογραφίας, η μαύρη μνημονιακή νύχτα, που εδώ και πολλά χρόνια έχει επιβληθεί, γίνεται με την πάροδο του χρόνουθεοσκότεινη. Σκέτη πίσσα! 

Ας μην αυταπατώμεθα από την επίθεση μεγάληςμερίδας του κατεστημένο πολιτικού κόσμου και των ΜΜΕ προς την κυβέρνηση Τσίπρα. 

Αυτή η επίθεση δεν έχει καμιά σχέση με πλουραλισμό.

Αυτή η επίθεση δεν αφορά την ουσία των ασκούμενων μνημονιακών πολιτικών αλλά τηναδυσώπητη μάχη για την ''καρέκλα'' και την εξουσία ανάμεσα στις μνημονιακές δυνάμεις, η οποία μάχη εντείνεται και λαμβάνει όλο και πιο κωμικές και τραγελαφικές διαστάσεις, όσο περισσότερο ταμνημόνια γίνονται το κοινό τους πρόγραμμα και πυκνώνουν αδιέξοδα τους. 

Η ΠΙΟ ΣΚΛΗΡΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ

Στη χώρα έχει επιβληθεί μια σκληρή, η σκληρότερη από ποτέ, μονοφωνική δικτατορία τωνσυνενωμένων δυνάμεων του χρήματος και της κατεστημένης πολιτικής τάξης υπό τη μπαγκέτα και την κηδεμονία του ιμπεριαλισμού των πιο αδίστακτων κύκλων της ΕΕ και της ''παγκοσμιοποίησης''. 

Σάββατο 30 Ιουλίου 2016

Το «Κυλώνειον άγος» της Τουρκίας με το «νεκροταφείο προδοτών»


Η πρώτη ταφή στο νεκροταφείο που ο Δήμαρχος της Κωνσταντινούπολης Καντίρ Τοπμπάς ονόμασε «Νεκροταφείο των προδοτών» έγινε στις 25 Ιουλίου. Στον χώρο, που κατασκευάστηκε γι’ αυτό τον σκοπό μέσα σε δύο μέρες, ενταφιάστηκε ο Μεχμέτ Καραμπεκίρ, από το Πολεμικό Ναυτικό, 34 ετών. Όπως είπε ο Δήμαρχος, «Οι περαστικοί θα τους καταριούνται. Μακάρι όλοι οι περαστικοί να τους καταριούνται και να μην μπορούν να ησυχάσουν μέσα στους τάφους τους». Θρησκευτική ή άλλη τελετή για την ανάπαυση της ψυχής του νεκρού, δεν έγινε γιατί ήταν απαγορευμένη.

Ας πάμε 2.600 και κάτι χρόνια πριν, στην αρχαία Αθήνα του 636 ή 632 π.Χ. Ο ευπατρίδης, ολυμπιονίκης και γαμπρός του τυράννου των Μεγάρων Θεαγένη, ο Κύλων, κατέλαβε με στρατό την Ακρόπολη. Στόχο είχε να πάρει τη θέση του τυράννου των Αθηνών Μεγακλέους. Ο λαός των Αθηνών όμως, δεν πήγε με το μέρος του στασιαστή, αντίθετα πολιόρκησε την Ακρόπολη επί πολλές ημέρες, αφήνοντας τους πολιορκημένους χωρίς νερό και τροφή.

Ο Κύλων και ο αδερφός του διέφυγαν, οι οπαδοί τους όμως παρέμειναν. Όταν είδαν ότι η θέση τους ήταν δεινή, κατέφυγαν ως ικέτες στον ναό της Παρθένου. Ο ικέτης στην αρχαιότητα ήταν ιερό πρόσωπο και έπρεπε να του δοθεί η χάρη να ζήσει. Οι οπαδοί, νεαροί αριστοκράτες της εποχής, συμφώνησαν με τον Μεγακλή να φύγουν, εφόσον θα παρέδιδαν τα όπλα τους. Οι Αλκμεωνίδες, η φυλή του Μεγακλή, (τα μεγάλα κεφάλια, εννοείται, όχι ολόκληρο το γένος) σκαρφίστηκαν κόλπο. Έδεσαν στον βωμό του ναού Πολιάδος Αθηνάς, όπου είχαν προσφύγει οι ικέτες, ταινίες και τις έδωσαν στους οπαδούς του Κύλωνα να τις κρατούν. Όσο οι ταινίες τους ένωναν με τον βωμό, δεν μπορούσε κανείς να τους πειράξει. Αλλά οι Αλκμεωνίδες έκοψαν τις ταινίες και αφού οι οπαδοί δεν είχαν πια ιερή προστασία, τους δολοφόνησαν όταν έφτασαν στο ιερό των Ευμενίδων. (Υπάρχει και άλλη πηγή, που λέει ότι δεν υπήρξαν ταινίες, αλλά ένα σκοινί που έσπασε από μόνο του, αυτή η εκδοχή πάντως παραήταν βολικοί για τους Αλκμεωνίδες)

Παρασκευή 29 Ιουλίου 2016

Το "Ποτάμι" της ξεφτίλας..Κατά της δωρεάν μετακίνησης ανέργων γιατί δημιουργούνται ελλείματα!

Στη συνέντευξή του ο επικεφαλής του Ποταμιού τόνισε ότι η κυβέρνηση μοιράζει «νέα δώρα» που «θα είναι εις βάρος των πολιτών», υπενθυμίζοντας ότι σύμφωνα με όσα ανακοινώθηκαν «οι άνεργοι θα έχουν μια ελεύθερη μετακίνηση από τις αστικές συγκοινωνίες». Δηλαδή αντί η κυβέρνηση να βρει «μια πραγματική λύση, για τις δουλειές, για την ανάπτυξη, για τις εξαγωγές, προσθέτει ένα μικρό δωράκι στους ανέργους το οποίο σημαίνει μικρά καινούρια ελλείμματα στους οργανισμούς».
Το Ποτάμι, είναι οριακά και πιο δεξιό από την Νέα Δημοκράτια ακόμα και αν θα ενωθεί από Σεπτέμβριο με το ΠΑΣΟΚ!
Και βέβαια ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει τίποτα για την καταπολέμηση της ανεργίας, αλλά ο άνεργος δεν μπορεί να περιμένει για το στοιχειώδες δικαίωμα της μετακίνησης!
Αηδία και ξεφτίλα προκαλούν οι Ποταμίσιοι!

OHE: 56 εκατ. άνθρωποι σε 17 χώρες παγιδευμένοι σε έναν φαύλο κύκλο βίας και λιμού

Περισσότεροι από 56 εκατομμύρια άνθρωποι σε 17 χώρες υφίστανται τις συνέπειες παρατεταμένων συγκρούσεων και δυσκολεύονται να βρουν τρόφιμα, παγιδευμένοι σε έναν "φαύλο" κύκλο βίας και λιμού, ανέφεραν σήμερα δύο υπηρεσίες των Ηνωμένων Εθνών....
Οι συγκρούσεις είναι η κύρια αιτία του λιμού γιατί αναγκάζει τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν τα σπίτια και τα χωράφια τους και διαταράσσει τη λειτουργία των αγορών προκαλώντας αύξηση των τιμών των τροφίμων.
Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων και Γεωργίας (FAO) και το Παγκόσμιο Διατροφικό Πρόγραμμα (WFP) του ΟΗΕ ανέφεραν πως σε 17 χώρες η βία επηρεάζει σημαντικά την πρόσβαση σε τρόφιμα.
Οι χώρες αυτές είναι η Συρία, η Υεμένη, ο Λίβανος, το Ιράκ, το Μπουρούντι, η Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, η Γουινέα-Μπισάου, η Ακτή Ελεφαντοστού, η Λιβερία, το Μαλί, η Σομαλία, το Νότιο Σουδάν, το Σουδάν, η Αϊτή, η Κολομβία και το Αφγανιστάν.
Ακολουθούν κάποια στοιχεία για τους πληθυσμούς που πλήττονται περισσότερο και για την επίδραση που έχουν οι συγκρούσεις στη διατροφική ασφάλεια:
- Μια κρίση λιμού επηρεάζει 14 εκατομμύρια ανθρώπους στην Υεμένη∙ περισσότερο από το 50% του πληθυσμού
- Σχεδόν πέντε εκατομμύρια Νοτιοσουδανοί και 8,7 εκατομμύρια Σύροι χρειάζονται επειγόντως τρόφιμα, είδη διατροφής και άλλη βοήθεια
- Στην Κεντροαφρικανική Δημοκρατία και στην Κολομβία, εκατομμύρια άνθρωποι δεν είναι βέβαιοι από πού θα λάβουν το επόμενο γεύμα

Πέμπτη 28 Ιουλίου 2016

Το σπίτι της Μαρίας* το έβγαλε η τράπεζα σε πλειστηριασμό

Αγωνία, φόβος, αναίτια αίσθηση ενοχής για κάτι που μόνο η ίδια δεν φταίει....

Προσπάθησε να το πουλήσει μόνη της, μην της το ξεπουλήσουν οι τράπεζες κοψοχρονιά (κάτω από την μισή τιμή της πραγματικής του αξίας).

Ξαφνικά αναπτερώθηκε το ηθικό της! Μια κυρία ενδιαφέρεται να το πάρει στην τιμή που το δίνει. (κάτι θα μείνει και για την ίδια να τα βγάλει πέρα ώσπου να δει τι μπορεί να κάνει).

Ρωτήσανε για την κατάσταση του σπιτιού, το είδαν , είδαν τα σχέδια, τη στατική μελέτη, ρώτησαν για τους γείτονες, ενημερώθηκαν για την τιμή κλπ..

Φαινόταν πραγματικό το ενδιαφέρον τους! Η Μαρία αρχισε να ελπίζει...

Περίμενε στο τηλέφωνο μια βδομάδα αλλά ...μάταια.

Η Μαρία πήγε στο Ειρηνοδικείο Αθηνών σφιγμένη σαν τον κατάδικο που τον πάνε για εκτέλεση...

Εκεί είδε ξανά την υποψήφια αγοράστρια με την δικηγόρο της!

Μονο που τώρα κατάλαβε ότι ήταν κοράκι, που αφού κατασκόπευσε το θύμα του κάνοντας τάχα πως ενδιαφέρεται, ήρθε στο σφαγείο του πλειστηριασμού να το πάρει κοψοχρονιά! Μπερκέτι πράμα.

ΑΥΤΟΣ Ο ΠΛΕΙΣΤΗΡΙΑΣΜΟΣ ΔΕΝ ΕΓΙΝΕ ΠΟΤΕ !

Όπως και 20 περίπου άλλοι άνθρωποι γλίτωσαν τα σπίτια τους,

γιατί κάποιοι "άσχετοι" αψηφώντας τον μεσημεριανό καύσωνα, την γλυκιά τους σιέστα, το μπανάκι στην παραλία, το όποιο κόστος μετακίνησης, χωρίς κανένα προσωπικό όφελος, δώσαμε την μάχη και αποτρέψαμε τον κατοχικό μαυραγοριτισμό υπό μορφή πλειστηριασμού.

Η ιστορία είναι πραγματική και συνέβει σήμερα στο Ειρηνοδικείο Αθηνών απ' όπου μόλις επέστρεψα.

Τετάρτη 27 Ιουλίου 2016

«Ο Μπέρνι Σάντερς άρχισε μια πολιτική επανάσταση. Τώρα, δεν μπορεί να την σταματήσει»!

Του Γιώργου Μητραλιά

 παραπάνω τίτλος δεν είναι δικός μας, είναι της μεγάλης αμερικανικής εφημερίδαςΓουάσινγκτον Ποστ, αλλά τον υιοθετούμε χωρίς κανένα δισταγμό επειδή αποτυπώνει πιστά τη δραματική πραγματικότητα των υπό εξέλιξη ιστορικών γεγονότων στις Ηνωμένες Πολιτείες. Μάλιστα, ο τίτλος/διαπίστωση της Γουάσινγκτον Ποστ αποκτά μεγαλύτερη σημασία αν αναλογιστούμε ότι προέρχεται από μια εφημερίδα που μαζί με τους Τάϊμς της Νέας Υόρκης αποτελούν το δίδυμο των πιο φανατικών υπερμάχων της Χίλαρι Κλίντον –και αντιπάλων του Μπέρνι Σάντερς- στον αμερικανικό γραπτό τύπο. Εξάλλου, για όποιον έχει την παραμικρή αμφιβολία, ιδού οι χτεσινοί εύγλωττοι τίτλοι τόσο των Τάϊμς της Νέας Υόρκης («Ο Σάντερς μπροστά στο καθήκον να χαλιναγωγήσει την εξέγερση που ο ίδιος άρχισε»), όσο και του ιστορικού περιοδικού Τάϊμ («Ο Σάντερς έχασε τον έλεγχο της Πολιτικής του Επανάστασης»)!...

Σε τι όμως αναφέρονται οι πηχυαίοι τίτλοι των καλών αμερικανικών εντύπων; Μα, προφανώς σε όσα μας αποκρύπτουν επιμελώς τα ελληνικά ΜΜΕ, στα γεγονότα που κυριάρχησαν στις πρώτες ώρες του –όσο ποτέ άλλοτε- κρίσιμου Συνεδρίου (Convention) του Δημοκρατικού κόμματος στη Φιλαδέλφεια. Γεγονότα που το έχουν μετατρέψει από ανώδυνο πολιτικό τσίρκο, που θα έπρεπε να είναι σύμφωνα με τις αμερικανικές πολιτικές παραδόσεις, σε αληθινή αρένα πρωτοφανών για τις ΗΠΑ άγριων πολιτικών και ταξικών συγκρούσεων! Και ακόμα πιο συγκεκριμένα, αναφέρονται τόσο στο αποκαλυπτικό γιουχάισμα διαρκείας που επεφύλαξαν οι 1.900 εκλεγμένοι αντιπρόσωποι του Μπέρνι Σάντερς στον λατρευτό τους ηγέτη όταν αυτός τους κάλεσε να ψηφίσουν την Χίλαρι Κλίντον, όσο και στα όσα συνταρακτικά και συνάμα εύγλωττα (διαδηλώσεις, συγκεντρώσεις, καταλήψεις,…) επακολούθησαν μέσα στην αίθουσα του Συνεδρίου αλλά και έξω από αυτήν, στους δρόμους της Φιλαδέλφειας. Και τα οποία με λίγα λόγια, σηματοδοτούν δυο εξελίξεις ιστορικών διαστάσεων για τις ΗΠΑ αλλά και για ολάκερη την οικουμένη: Τα δημόσια αποκαλυπτήρια της βαθύτερης κρίσης που έχει γνωρίσει το αμερικανικό πολιτικό σύστημα, και το πέρασμα στην περίφημη «δεύτερη φάση» του γιγάντιου ριζοσπαστικού κινήματος που δημιούργησε η καμπάνια του Μπέρνι Σάντερς, και την οποία αναγγέλλαμε ήδη στο προηγούμενο άρθρο μας. (1)

Έρχεται η γεωπολιτική


Απότομα και τραγικά, τερματίζονται πολλές από τις αυταπάτες που διοχέτευαν οι διαφημιστές του νεοφιλελευθερισμού
Όλοι οι ιθύνοντες του κυρίαρχου κόσμου ισχυρίζονται ότι δεν υπάρχει καμιά εναλλακτική πέρα από την ευλαβική τήρηση ενός αδιαμφισβήτητου οικονομικού μοντέλου, αλλά και του πολιτικού εποικοδομήματος που το συνοδεύει. Την ίδια στιγμή, όμως, σημειώνονται δύο μεγάλης κλίμακας αλλαγές: 

α) Επιστρατεύεται ξανά η πολιτική και δημιουργούνται όροι για συσσωματώσεις που ξεφεύγουν από την κανονικότητα δημιουργώντας επιπρόσθετα προβλήματα στην καρδιά του δυτικού κόσμου (Τραμπ, αλλά και Σάντερς στις ΗΠΑ, Γκρίλο στην Ιταλία, Λεπέν στη Γαλλία και Brexit στην άλλη πλευρά της Μάγχης). 

β) Οι αντιθέσεις του σύγχρονου κόσμου εκτοξεύονται, καθιστώντας τη γεωπολιτική διάσταση κυριαρχικό παράγοντα σε έναν αγώνα ζωής και θανάτου για ολόκληρο τον πλανήτη. 

Όσοι προσπαθούν να ερμηνεύσουν, με δογματικό τρόπο, γεγονότα και εξελίξεις, στηριγμένοι μόνο σε οικονομικά στοιχεία, όσοι επιπλέον νομίζουν ότι όλα καθορίζονται από την πορεία και το συσχετισμό των τάξεων στο εσωτερικό κάθε χώρας ξεχωριστά, δεν θα μπορέσουν να ερμηνεύσουν και να κατανοήσουν όσα συμβαίνουν στο νέο πεδίο που διαμορφώνεται με ταχύτατους ρυθμούς. Ούτε φυσικά να δράσουν μέσα σε αυτό το περιβάλλον. 

Τρίτη 26 Ιουλίου 2016

Η αξιοπρέπεια ως «κίνημα»

Του Χρήστου Γιανναρά

A​​πό τα κόμματα (κατ’ ευφημισμόν «πολιτικά») που συγκροτούν σήμερα το ελλαδικό κοινοβούλιο, η ορθολογική σκέψη αποκλείει το ενδεχόμενο, έστω και το ελάχιστο, να υπάρχει κάποιο με την ικανότητα και την τόλμη να επανιδρύσει κράτος, συντεταγμένες λειτουργίες δημοσίου συμφέροντος, δομές και προϋποθέσεις κοινωνικών λειτουργημάτων.

Εκτός από τους περιθωριακούς και τους γραφικούς (τα κόμματα που τα έμπασε στη Βουλή η οργή ή η ευήθεια των ψηφοφόρων) όλοι οι υπόλοιποι σημερινοί βουλευτές έχουν στελεχώσει ή δώσει ψήφο εμπιστοσύνης ή αμνηστεύσει έμπρακτα (με την κομματική τους ένταξη) τις κυβερνήσεις τις εξόφθαλμα υπαίτιες για τη σημερινή παντοδαπή καταστροφή της χώρας, τον διεθνή εξευτελισμό του ελληνικού ονόματος, την εσωτερική κοινωνική αποσύνθεση.
Είναι εξωφρενικά παράλογο να επανεμπιστευόμαστε οι πολίτες ατέρμονα συμπολίτες μας που υπήρξαν φυσικοί αυτουργοί εγκλημάτων κατά της ζωής και της περιουσίας εκατομμυρίων κατοίκων αυτής της χώρας – ή ηθικοί αυτουργοί που ενέκριναν με τη διατεταγμένη, λακέδων ψήφο τους στη Βουλή τα κυνικά κυβερνητικά εγκλήματα.Δεν είναι αοριστολογία η αναφορά σε εγκλήματα. Ας θυμηθούμε έτι και έτι: Τον παρανοϊκό υπερδανεισμό της χώρας για χάρη του αδηφάγου πελατειακού κράτους. Την καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων. Την κατ’ εξακολούθησιν παραγραφή των χρεών που είχαν τα κόμματα στις τράπεζες και τη νομοθετική αμνήστευση των τραπεζιτών που πραγματοποίησαν την παραγραφή. Το οργιαστικό γλεντοκόπι της διαπλοκής των κυβερνήσεων με λήσταρχους εργολήπτες και προμηθευτές του Δημοσίου, με ποδοσφαιρικές και ραδιοτηλεοπτικές «παράγκες», με λίστες φοροφυγάδων – η γκάμα των εγκλημάτων πληθωρική, εκ προοιμίου στο κενό η επανεπισήμανσή τους.

Κυριακή 24 Ιουλίου 2016

Μόνο οι προλετάριοι έχουν πατρίδα

Του Διονύση Χαριτόπουλου

Από το 1924 η ιδέα για ένα παγκόσμιο κράτος προλετάριων αποδείχτηκε ανεφάρμοστη. Η Σοβιετική Ενωση αναδιπλώθηκε εντός των συνόρων της και η μαρξιστική πάλη περιορίστηκε εντός των ορίων των εθνικών κρατών. Η πραγματικότητα διέψευσε τον Μαρξ και τη Ρόζα, ότι οι προλετάριοι δεν έχουν πατρίδα. Οι εξελίξεις απέδειξαν πως οι προλετάριοι και πατρίδα έχουν και την υπερασπίζονται μέχρι θανάτου.
Αυτό που συνέβη είναι ότι, αντί να διεθνοποιηθεί το εργατικό κίνημα, διεθνοποιήθηκε το κεφάλαιο. Κι αφού πλέον «το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα», πατρίδα έχουν μόνο οι προλετάριοι. Αποτελεί τη μόνη καταφυγή τους. Εντός των σαφών και συγκεκριμένων ορίων της, μπορούν να υπερασπιστούν πιο αποτελεσματικά τα ταξικά τους συμφέροντα, αντί σε ένα άξενο παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον, που εκτός από ανάλγητο είναι απρόσωπο και χαώδες.
Αλλά πατρίδα δεν σημαίνει μόνο οικονομικές διεκδικήσεις, παροχές και νούμερα. Είναι κάτι απείρως πιο βαθύ, ουσιαστικό και ανεξίτηλα υπαρξιακό για τον άνθρωπο. Τον νοηματοδοτεί και του δίνει υπόσταση, δεν είναι ένα τυχαίο άθυρμα των καιρών και των καταστάσεων. Αποτελεί ο ίδιος αναπόσπαστο μέλος μιας μεγάλης πληθυσμιακής ομάδας, που μιλάνε την ίδια γλώσσα, έχουν κοινή εθνική συνείδηση, κατοικούν στον ίδιο τόπο, έχουν κοινό πολιτισμό, κοινή ιστορία και κοινή καταγωγή.Ακόμα κι αν κάποιος βρεθεί εκτός των γεωγραφικών ορίων της πατρίδας του, σαν ταξιδιώτης ή σαν μετανάστης, η πατρίδα συνεχίζει να κατοικεί εντός του και να τον καθορίζει ώς το τέλος του. Αλλωστε οι μαρξιστές δεν ήταν ποτέ εναντίον των εθνών, αλλά εναντίον των κρατών. Δεν ήταν αφελείς.

Σάββατο 23 Ιουλίου 2016

Κροστσένκο 2016: Η «επιστροφή» των πολιτικών προσφύγων


Πρωτοβρέθηκα στην Πολωνία πριν από δύο περίπου δεκαετίες. Είχα φίλους που είχαν γεννηθεί στην Πολωνία και ζούσαν στην Ελλάδα. Από γονείς πολιτικούς πρόσφυγες, που είχαν αναγκαστεί να εγκαταλείψουν τα χωριά και τα σπίτια τους, πολλοί και τις οικογένειές τους, με την υποχώρηση των δυνάμεων του Δημοκρατικού Στρατού το 1949. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι είχαν πάρει το δρόμο της προσφυγιάς, με τρένα και καράβια, για να διαμοιραστούν στις χώρες του σοσιαλιστικού μπλοκ, στη Σοβιετική Ένωση, τη Βουλγαρία, την Τσεχοσλοβακία, την Ουγγαρία, την Ανατολική Γερμανία και την Πολωνία. Εκείνη την εποχή, στο δεύτερο μισό της δεκαετίας του 1990, είχα εντείνει την έρευνα για τον πολιτισμό και την ιστορία των Ελλήνων στις κοινότητες του εξωτερικού. Μια περιδιάβαση που συνεχίζεται με πολλή περισσότερη γνώση μέχρι σήμερα. 

Αυτοί οι φίλοι μου με κατατόπισαν και με διευκόλυναν στο ταξίδι μου στην Πολωνία. Ξεκινώντας από την Ελένη Γιουβρή, που την είχα γνωρίσει στη Γενική Γραμματεία Απόδημου Ελληνισμού, σαν το πιο υπεύθυνο και αφοσιωμένο άτομο στην υπόθεση του Ελληνισμού της Διασποράς, στα καλά χρόνια της Γραμματείας, που μερικοί άνθρωποι έκαναν σπουδαία δουλειά, από φιλότιμο και πατριωτισμό, και είχαν καταφέρει να αποκτήσουν μια επαφή με τους απανταχού Έλληνες. Η Ελένη με έφερε σε επαφή και με άλλους ωραίους ανθρώπους που είχαν ζήσει την ίδια «περιπέτεια». Ένας απ’ αυτούς, ο Βαγγέλης Ρουσιώτης, που ακόμα τον φωνάζουν με το πολωνικό του όνομα, ανέλαβε να είναι ο οδηγός μου στα μέρη που έζησαν οι Έλληνες στην Πολωνία.

Ο Βόιτεκ είχε μία πολύ καλή ταβέρνα με πολωνέζικη κουζίνα στη γωνία Αλεξάνδρας και Μουστοξύδη, το Δίπορτο. Κι εκεί, μαζεύονταν οι φίλοι από την Πολωνία, και Πολωνοί που ζούσαν στην Ελλάδα, γίνονταν μουσικές βραδιές και γενικά ήταν τόπος συνάντησης των παιδιών που βρέθηκαν στον ξένο τόπο μετά τον Εμφύλιο ή γεννήθηκαν εκεί από τους αντάρτες γονείς τους. Όταν ωρίμασε η ιδέα για το ταξίδι, είχα κι εγώ ξεκινήσει τις καταγραφές στα Βαλκάνια, τη Μαύρη Θάλασσα και την Βόρεια Ευρώπη. Το ταξίδι στην Πολωνία ήταν αποκαλυπτικό, γιατί είναι άλλο πράγμα να διαβάζεις ιστορικά βιβλία για μία κοινότητα και ένα τόπο και εντελώς άλλο να βρεθείς ανάμεσά της και επί τόπου. Και απ’ αυτό το ταξίδι, προκύψανε δύο ντοκιμαντέρ που προβλήθηκαν από την ΕΡΤ. 

Παρασκευή 22 Ιουλίου 2016

Τουρκία: η Πύρρειος νίκη ενός Σουλτάνου

Του Γιώργου Καραμπελιά

Το αποτυχημένο στρατιωτικό πραξικόπημα στην Τουρκία με τις συνέπειές του τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο ευρύτερο γεωπολιτικό πεδίο, έρχεται να ολοκληρώσει έναν ιστορικό κύκλο μετασχηματισμού του παλαιού κεμαλισμού σε νεοθωμανισμό και ταυτόχρονα να ανοίξει μια νέα περίοδο αντιπαραθέσεων.
Αφετηρία υπήρξε η εισβολή στην Κύπρο το 1974 (με πρωθυπουργό τον Ετσεβίτ και αντιπρόεδρο της κυβέρνησης τον ισλαμιστή «πατέρα» του Ερντογάν, Ερμπακάν). Στο εξής, αναπτύσσεται στην Τουρκία ένας διχασμός ανάμεσα στον παραδοσιακό προσανατολισμό του κεμαλικού κατεστημένου και του στρατού, προς τη Δύση και το κοσμικό καθεστώς και τη σταδιακή αναβίωση του ισλαμισμού ως πολιτικής ιδεολογίας και του νεοθωμανισμού που τον συνοδεύει.
Από τότε, πέρασαν πάνω από σαράντα χρόνια και η τουρκική κοινωνία άρχισε να μετακινείται σταθερά προς την κατεύθυνση του ισλαμισμού και του νεοθωμανισμού, με αποκορύφωμα την άνοδο και τη σταθεροποίηση του Ερντογάν στην εξουσία, ενός διακηρυγμένα ισλαμιστή ηγέτη. Η αρχική ανάπτυξη του ισλαμισμού που για πρώτη φορά χρησιμοποιήθηκε εκτεταμένα από τον Τουργουτ Οζάλ, στη δεκαετία του 1980, υπήρξε συνέπεια της ανάπτυξης του κουρδικού κινήματος, της δημιουργίας του ΡΚΚ, και της θυελλώδους ανάπτυξης της αριστεράς στα τέλη της δεκαετίας του 1970. Δηλαδή, η παραδοσιακή συνταγή του κεμαλισμού για ενσωμάτωση στον τουρκισμό όλων των μουσουλμάνων της Τουρκίας – αφού πρώτα είχαν εξοντωθεί οι χριστιανικοί πληθυσμοί-, προσκρούει αφενός στην ανάδειξη μιας ισχυρής εθνικής ταυτότητας, δηλαδή των Κούρδων και αφετέρου στην ενίσχυση των κοινωνικών συγκρούσεων.

Ιδιαίτερα η ανάπτυξη του κουρδικού κινήματος, αποτέλεσε την αρχή του τέλους της φενάκης ενός ενιαίου τουρκικού έθνους, στην οποία στηριζόταν ο κεμαλισμός, που χαρακτήριζε τους Κούρδους ως «ορεσίβιους Τούρκους». Πλέον, ένα 20-25% του πληθυσμού, οι Κούρδοι, προτάσσουν την εθνική τους ταυτότητα απέναντι σε εκείνη των Τούρκων. Η απάντηση του τουρκικού κατεστημένου υπήρξε έτσι η ενίσχυση του Ισλάμ ως μία δεύτερη οδός ενσωμάτωσης των Κούρδων, μουσουλμάνων στην συντριπτική τους πλειοψηφία, καθώς και των λαϊκών στρωμάτων των πόλεων. Ενοποίηση δηλαδή των διαφορετικών πληθυσμών και τάξεων της Τουρκίας, διαμέσου του Ισλάμ.

Πέμπτη 21 Ιουλίου 2016

"Οταν επισκέφθηκα την εισπρακτική"

Είναι το κείμενο που "ανέβασε" στο προσωπικό του προφίλ στο Facebook, ένας αγανακτισμένος με τις εισπρακτικές, πολίτης. Διαβάστε το:

"ΕΠΙΣΚΕΨΗ ΣΤΗΝ ΕΙΣΠΡΑΚΤΙΚΗ
Βουλιαγμένης 270 Α. Άγιος Δημήτριος. Εκεί που γίνεται ο κακός πολεοδομικός χαμός, δίπλα στη στάση του μετρό. Ένα μαύρο γυάλινο κτίριο που φιλοξενεί ινστιτούτο αισθητικής, δεσπόζει στο χώρο. Εγώ ψάχνω την εισπρακτική EOS MATRIX. Να δεις, σκέφτομαι ο κακοπροαίρετος, που δεν υπάρχει. Μια κυρία που μοιράζει φυλλάδια με βοηθά. «Είναι στον πρώτο όροφο» μου λέει. Μπαίνοντας, διακρίνω μια ταμπελίτσα: EOS MATRIX 1ος όροφος. Ανεβαίνω. Μια δίφυλλη τεράστια ξύλινη πόρτα ακριβώς μπροστά μου. Χτυπάω το κουδούνι. Τίποτα. Από μέσα ακούγεται βουητό. Ξαναχτυπάω. Τίποτα. Ξαναχτυπάω κι αυτή τη φορά η πόρτα ανοίγει και μπαίνω. Ομολογώ ότι εντυπωσιάστηκα. Περισσότεροι από 100 άνθρωποι, ό ένας δίπλα στον άλλο, σε μικρά γραφειάκια-κλουβάκια, με ακουστικά στα αυτιά και υπολογιστή μπροστά τους, μιλάνε συνεχώς.
«Τι θα θέλατε;» με ρωτά η κυρία που κάθεται στη μικρή ρεσεψιόν, ακριβώς δεξιά, μόλις μπαίνουμε.
-θα ήθελα την κυρία Πορφυρίου, της απαντώ.
- «Μισό λεπτό» μου λέει και αρχίζει να ψάχνει καταλόγους και τεφτέρια που έχει μπροστά της. Επί ματαίω… Ψάχνει, ξαναψάχνει, τίποτα. Τηλεφωνεί και την ακούω που ρωτάει: «Μήπως εσείς εκεί κάτω έχετε κάποια Πορφυρίου; Την ψάχνει ο κύριος Παπαθανασίου.»
Με ξαναρωτάει: «Τι ακριβώς θα θέλατε; Έχει σχέση με την εταιρεία» για να πάρει καταφατική απάντηση. Μου ζητά ευγενικά το πατρώνυμο, να υπογράψω στο βιβλίο που έχει μπροστά της και μου δείχνει ένα καναπεδάκι που βρίσκεται ακριβώς απέναντι της και στο οποί κάθεται ήδη μια σχετικά εύσωμη κυρία. «Καθίστε παρακαλώ και περιμένετε».
Όση ώρα περιμένω υπομονετικά, παρατηρώ και ακούω. Ένας, μάλλον προϊστάμενος, όπως φαίνεται από το ύφος καρδιναλίων και την ένταση που μιλάει, κάνει παρατηρήσεις σε μια κοπέλα που δεν έκανε καλό «εκβιασμό». Λέει, λέει, λέει… Μιλάει δυνατά και όρθιος, προφανώς για να τον ακούνε όλοι. Σταματά. Προσπαθώ να ακούσω τις συνομιλίες. Είναι φοβερό. Χρησιμοποιούν όλοι το ίδιο λεξιλόγιο. Πενήντα ίδιες λέξεις. Τις ξέρω καλά πια…

Τετάρτη 20 Ιουλίου 2016

Η Charlize Theron μίλησε για τον λόγο που το AIDS συνεχίζει να μαστίζει την ανθρωπότητα


Ο λόγος που δεν έχει μπει ένα τέλος στη μάστιγα που ονομάζεται AIDS δεν είναι η έλλειψη των φαρμάκων ή των θεραπειών, αλλά το γεγονός ότι υπάρχουν ακόμα μικρές ομάδες μειονοτήτων η οποίες δεν λαμβάνουν την φροντίδα που χρειάζονται, ανέφερε η ηθοποιός Charlize Theron, στο Παγκόσμιο Συνέδριο για το AIDS στο Durban.

«Ο πραγματικός λόγος που δεν έχουμε νικήσει αυτή την επιδημία είναι ο εξής: Εκτιμούμε κάποιες ζωές περισσότερο από άλλες», είπε η Theron στο συνέδριο, σύμφωνα με την ιστοσελίδα Mic. «Εκτιμούμε τους άντρες περισσότερο από τις γυναίκες. Τους straight περισσότερο από τους gay. Όσους έχουν λευκό δέρμα, περισσότερο από όσους έχουν σκούρο δέρμα. Τους πλούσιους πιο πολύ από τους φτωχούς. Και τους ενήλικες περισσότερο από τους εφήβους».

Έχοντας καταγωγή από τη Νότια Αφρική, όπου 7 εκατομμύρια άνθρωποι ζουν με HIV, η Theron θέλησε να αναφέρει ποιες είναι αυτές οι συγκεκριμένες ομάδες που πάσχουν από αυτή την ασθένεια.

«Αυτό το ξέρω γιατί το AIDS δεν κάνει από μόνο του διακρίσεις. Δεν έχει βιολογική προτίμηση για το σώμα αφροαμερικανών, για το γυναικείο σώμα, για το σώμα των ομοφυλόφυλων, για τους νέους ή τους φτωχούς. Δεν απορρίπτει τους ευάλωτους, τους καταπιεσμένους ή όσους έχουν υποστεί κακοποίηση», είπε.

Σήμερα δικάζεται ο Δήμαρχος της Πάτρας Κώστας Πελετίδης

Ενώπιον του Τριμελούς Πλημμελειοδικείου Πατρών καλείται να εμφανιστεί για να δικαστεί σήμερα Τετάρτη 20 Ιούλη, ο δήμαρχος της Πάτρας, Κώστας Πελετίδης, επειδή αρνήθηκε να παραδώσει στοιχεία που θα οδηγούσαν σε απολύσεις εργαζομένων.

Σε στάση εργασίας (8 π.μ. - 12 μ.) και συγκέντρωση συμπαράστασης στον Κ. Πελετίδη στις 9 π.μ. έξω από το Δικαστικό Μέγαρο Πάτρας, καλεί ο Σύλλογος Υπαλλήλων δήμου Πατρέων, ενώ στο πλευρό του δημάρχου στέκονται ακόμα το Σωματείο Εργατοϋπαλλήλων στις εμπορικές επιχειρήσεις και επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών ν. Αχαΐας και το Συνδικάτο Εργαζομένων στους ΟΤΑ Ν. Αχαΐας.

Σε ανακοίνωσή του ο δήμος Πάτρας σημειώνει:

«Η κατηγορία σαφής. Το κλητήριο θέσπισμα αναφέρει μεταξύ άλλων: "…προέβη στις ανωτέρω πράξεις, με σκοπό να προσπορίσει στους εργαζόμενους του Δήμου παράνομο όφελος, συνιστάμενο στην παρά τον νόμο συνέχιση της εργασίας τους, σε περίπτωση που διαπιστωνόταν σε ορισμένες περιπτώσεις εξ αυτών ότι δεν συντρέχουν οι κατά τον νόμο προϋποθέσεις μετατροπής της εργασίας τους, σε αορίστου χρόνου…". Δηλαδή, ο Δήμαρχος μπήκε εμπόδιο με αυτή του τη στάση, σε απολύσεις εργαζομένων.

Θυμίζουμε τι ακριβώς είχε καταθέσει μεταξύ άλλων στον Ανακριτή σε υπόμνημά του, τον Οκτώβριο του 2014:

Τρίτη 19 Ιουλίου 2016

Κυλώνειον Άγος

Με το όνομα Κυλώνειον άγος έμεινε γνωστή στην ιστορία μια σειρά από δεινοπαθήματα και θεομηνίες που έπληξαν την αρχαία Αθήνα και που αποδόθηκαν στην οργή των θεών για τη σφαγή των οπαδών του Κύλωνα που συνέβη κάτω από τις ακόλουθες συνθήκες.

Μετά την εφαρμογή της Δρακόντειας νομοθεσίας μεγάλη μερίδα της Αθηναϊκής κοινωνίας ήταν έντονα δυσαρεστημένη λόγω της αυστηρότητας των νόμων. Τότε ο Κύλων που ανήκε στη τάξη των ευγενών, είχε αναδειχθεί ολυμπιονίκης και ήταν γαμπρός του Τυράννου των Μεγάρων Θεαγένη επεχείρησε να δώσει τέλος. Είχε μάλιστα πάρει και χρησμό από το Μαντείο των Δελφών που έλεγε: «εν του Διός τη μεγίστη εορτή καταλαβείν την Αθηναίων ακρόπολιν» (Θουκ. Α’ 126, 4). Θεώρησε ότι η μεγαλύτερη γιορτή του Δία ήταν τα Ολύμπια (κατά πάσα πιθανότητα όμως το Μαντείο αναφερόταν στα Διάσια). Κατά την διάρκεια της εορτής των Ολυμπίων επιτρεπόταν στους ολυμπιονίκες στην επέτειο της νίκης τους να πηγαίνουν με συγγενείς και φίλους και να κάνουν θυσίες σε διάφορα ιερά της πόλης. Εκμεταλλευόμενος τη συνήθεια αυτή αλλά και τη δυσαρέσκεια εκείνη των Αθηναίων, μαζί με τον αδελφό του και τους οπαδούς του κατέλαβε την Ακρόπολη το 620 π.Χ., (κατ΄ άλλους το 612 π.Χ.). Δεν επέτυχε όμως την ολοκλήρωση του σκοπού του γιατί ο τότε επώνυμος άρχων της Αθήνας ο Μεγακλής, που ανήκε στην ισχυρή οικογένεια των Αλκμαιωνιδών, αντέδρασε δραστήρια και πολιορκώντας την Ακρόπολη ανάγκασε τον μεν Κύλωνα και τον αδελφό του να διαφύγουν στα Μέγαρα, τους δε οπαδούς του να καταφύγουν ικέτες στον βωμό της Πολιάδος Αθηνάς. Τότε όσοι κατέφευγαν στους βωμούς θεωρούνταν προστατευόμενοι των θεών και συνεπώς ήταν απαραβίαστοι.
Οι οπαδοί όμως του Μεγακλή, ενώ τους υποσχέθηκαν πως αν βγουν από το ιερό δεν θα τους πείραζαν, παραβαίνοντας το πανελλήνιο εκείνο ιερό έθιμο, τους φόνευσαν προ του ιερού των Ευμενίδων, τη στιγμή που κατέρχονταν από την Ακρόπολη κρατώντας κατά την παράδοση ταινίες των οποίων η άλλη άκρη ήταν δεμένη στο βωμό, αφού προηγουμένως έκοψαν αυτές τις ταινίες, θεωρώντας έτσι ότι δεν τυγχάνουν πλέον της θείας προστασίας.

Η σοκαριστική άποψη του Πλούταρχου για την κρεατοφαγία

Στη συλλογή του «Ηθικά» ο Πλούταρχος αναζητά την εφαρμογή της αρετής στην πρακτική πλευρά της ζωής.
Στους «Περί σαρκοφαγίας» λόγους του μάλιστα προβληματίζεται έντονα. Προφανώς απαυδημένος από τα ελληνορωμαϊκά συμπόσια αναρωτιέται πώς γίνεται – έχοντας στη διάθεσή μας τέτοια νόστιμη ποικιλία από φρούτα, λαχανικά και καρπούς – να θέλουμε με το ζόρι να νοστιμίσουμε τη ματωμένη σάρκα ενός ζώου «σβήνοντας με μύρια καρυκεύματα τη γεύση του αίματος» για να μπορέσουμε να τη φάμε.
Οι απόψεις του για την κρεατοφαγία είναι… ωμές και σοκαριστικές…
Τι ονομάζουμε λιχουδιά;

«…εγώ απορώ τι έπαθε και τι ένιωθε ο πρώτος άνθρωπος και ακούμπησε το στόμα του σε αίμα σκοτωμένου πλάσματος, πλησίασε τα χείλη του σε σάρκα πεθαμένου ζώου και, παραθέτοντας σε τραπέζι μπαγιατεμένα πτώματα, ονόμασε λιχουδιές και νοστιμιές τα μέρη που λίγο πριν βρυχούνταν, μιλούσαν, κινούνταν και έβλεπαν. Πώς τα μάτια του άντεξαν να δουν αίμα πλασμάτων που σφάζονταν, γδέρνονταν, διαμελίζονταν, πώς η όσφρησή του άντεξε την αποφορά, πώς η σκέψη του μιάσματος δεν απέτρεψε τη γλώσσα να αγγίζει ξένα έλκη και να απολαμβάνει τους χυμούς και τα υγρά θανάσιμων τραυμάτων».
Πού είναι τα κοφτερά δόντια σου;

«Το ότι δεν είναι στη φύση του ανθρώπου να τρώει κρέας φαίνεται κατ’ αρχάς από την κατασκευή του σώματος. Πράγματι το ανθρώπινο σώμα δε μοιάζει με κανενός ζώου από όσα έχουν φτιαχτεί για να τρώνε κρέας: Δεν υπάρχουν προτεταμένα χείλη, μυτερά νύχια, κοφτερά δόντια, γερό στομάχι και θερμή πνοή ικανή να μετατρέψει και να επεξεργαστεί τα βαριά συστατικά του κρέατος. Έτσι η φύση με τα λεία δόντια, το μικρό στόμα, τη μαλακή γλώσσα και την αδυναμία της πνοής για πέψη αποκλείει τη σαρκοφαγία».

Δευτέρα 18 Ιουλίου 2016

Οι 45 Ούγγροι Ιππείς

Του Προκόπη Μπίχτα

Ο Αντόνιο Γκράμσι αναφέρει ότι, κατά την διάρκεια του Τριακονταετούς Πολέμου, 45 Ούγγροι ιππείς έφθασαν στην Φλάνδρα και υπέταξαν ολόκληρο τον πληθυσμό. Επί έξη μήνες κυβερνούσαν με απόλυτη αυθαιρεσία μια περιοχή μεγαλύτερη από το σημερινό μισό Βέλγιο. Οι βιαιοπραγίες και καταστροφές που διέπραξαν ήσαν τρομερές και δεν συνάντησαν καμμία αντίσταση από τις πολλές χιλιάδες των χωρικών της περιοχής. Η εξήγηση γι αυτό το φαινόμενο είναι ότι οι χωρικοί της Φλάνδρας ήταν τόσο πολύ διεφθαρμένοι από την φτώχεια και τον πόλεμο, που είχαν γίνει αδιάφοροι και ανίκανοι να αντισταθούν σε οτιδήποτε.
Σήμερα ο Έλληνας «πολίτης» βρίσκεται στα έσχατα όρια της διαφθοράς. Έχει φθάσει στο σημείο να δέχεται τα τερατώδη ψέματα των ταγών του σαν κάτι συνηθισμένο, την κοροϊδία στο πρόσωπό του σαν κάτι αδιάφορο, την καταρράκωση των δημοκρατικών θεσμών σαν κάτι φυσιολογικό, ίσως και ευκταίο, τον οικονομικό του θάνατο σαν κάτι μοιραίο και, τον πρόωρο βιολογικό θάνατο, τον δικό του και της οικογένειάς του σαν κάτι νομοτελειακό. Έχει γίνει παθητικός, ένα αναλώσιμο αντικείμενο χωρίς βούληση, χωρίς αξιοπρέπεια, χωρίς υπερηφάνεια, χωρίς διάθεση να αγωνιστεί για οτιδήποτε. Λοιδορεί όποιον εκφράζει θέληση για αντίσταση και κοροϊδεύει όποιον δεν δέχεται την υποταγή και τον σιωπηλό θάνατο. Τα όνειρα έχουν πεθάνει μέσα του και η διαφορά του από τα ζώα του δάσους έγκειται μόνο στο ότι φοράει ρούχα και παπούτσια. Όμως, τα ρούχα και τα παπούτσια δεν αποτελούν ειδοποιούς διαφορές.

Οι εκμεταλλευτές και δυνάστες του ξόδεψαν πολύ χρόνο, πολλές δυνάμεις, πολύ τέχνη και πολύ χρήμα για να καταντήσουν ένα ολόκληρο λαό σ’ αυτήν την αθλιότητα. Χρειάστηκε να τον προδώσουν επανειλημμένα, να τον ταπεινώσουν, να τον αποκόψουν από την ιστορία και τον πολιτισμό του, να τον καταστήσουν αδαή όσον αφορά στην πολιτισμική του ταυτότητα, να τον καταδικάσουν σε μεγάλη φτώχεια, να τον τρομοκρατήσουν… Ταυτόχρονα χρειάστηκε να του επιβάλλουν και να του υποβάλλουν «αξίες» και «διεξόδους» που θα τον μετέτρεπαν σε ένα ασύντακτο κοπάδι άβουλων, ηλίθιων προβάτων.

Άμα δω λεωφορείο να καίγεται, στρίβω

Του Κωνσταντίνου Πουλή

Η σοφία του καφενείου έχει συνήθως ένα όριο, και αυτό είναι πως ενώ οι άνθρωποι έχουν ενδιαφέρον όταν μιλούν για τη ζωή τους, γιατί η ζωή είναι όντως μοναδική, είναι εντελώς τετριμμένα όσα λένε όταν μιλούν για τις απόψεις τους. Κι αυτό διότι οι απόψεις συνήθως αντλούνται από το μεγάλο οπλοστάσιο των κλισέ, με ελάχιστες και πολύ σπάνιες εξαιρέσεις. (Πριν κατηγορηθώ για ελιτισμό, αναγνωρίζω ότι είναι πολύ πιθανό έτσι να ακούγεται και η δική μου φωνή για πολλούς άλλους)

Πριν από λίγες μέρες, πήρα ένα ταξί. Ακούμε μουσική και ο οδηγός μού εξηγεί ότι δεν ακούει ποτέ ειδήσεις, γιατί αγχώνεται, λοιπόν προτιμάει τα τραγούδια. (Κλισέ). Τον ρωτώ: -«Δεν χρωστάς;» -«Χρωστάω, γιατί; Περνάει με τις ειδήσεις;» (Πνευματώδες). «Ειδήσεις άκουγα μόνο με τη βαρουφακειάδα, με τα πουκάμισα. Εκεί γούσταρα». (Κλισέ και μετά αλλαγή πίστας:) «Ξέρεις τι κάνω για τα χρέη; Όταν σηκώνει πελάτης το χέρι, παίρνω την κούρσα». (Αρχίζω να ενδιαφέρομαι). «Και δεν μετράω ποτέ τι έβγαλα. Όταν τελειώνει η μέρα, κλείνω και πάω σπίτι». (Μάλιστα). Και τότε έρχεται η έκπληξη: «Να σου πω κάτι; Άμα δω ένα λεωφορείο να καίγεται στα δεξιά μου, στρίβω αριστερά. Τι με νοιάζει εμένα; Θα αλλάξει η ζωή μου; Αν ήμουν στον Πειραιά ούτε που θα το είχα καταλάβει». Εδώ πια ο καλός μου ταξιτζής αγγίζει ύψη λογοτεχνικά. Τον ευχαριστώ και βγαίνω.

Θεωρώ ότι έχει μισό δίκιο. Είναι όμως τόσο σημαντικό το δίκιο του, που δεν μπορώ να το προσπεράσω. Να προσπαθήσω να αναδιατυπώσω: η ζωή μου, λέει, δεν θα αλλάξει από το τι συμβαίνει τώρα στους δρόμους ούτε από το τι συνέβη σήμερα στην κεντρική πολιτική σκηνή. Πώς θα μπορούσε να τον διαψεύσει κανείς;

Η θρυλική απόδραση 27 κομμουνιστών απ' τις φυλακές των Βούρλων

Στην φωτογραφία βλέπουμε το πρωτοσέλιδο με το οποίο κυκλοφορούσε η «Ακρόπολις» σαν σήμερα το 1955. Αναφερόταν στην θρυλική απόδραση των 27 κομμουνιστών από τις φυλακές των Βούρλων.

Από το βιβλίο του Δημήτρη Γκιώνη «Οι μεγάλες αποδράσεις αντιγράφουμε»:

«Στις φυλακές Βούρλων – Δραπετσώνας κρατούταν την εποχή εκείνη μεγάλος αριθμός πολιτικών και ποινικών κρατουμένων. Οι φυλακές εκείνες ήταν μέχρι την γερμανική κατοχή πασίγνωστος οίκος ανοχής, Και υπήρξε εποχή που φιλοξενούσε πάνω από 150 γυναίκες! Ηταν στην πλειοψηφία τους Μικρασιάτισσες που είχαν καταφύγει στην Ελλάδα με την καταστροφή και που οι "προστάτες" που τις μάζεψαν τις έριξαν στα Βούρλα. Ο χώρος που χτίστηκαν οι μοντέρνοι για την εποχή "ναοί της Αφροδίτης" άνηκε στην οικογένεια του μετέπειτα υπουργού και πρωθυπουργού Πιπινέλη.
Οι Ιταλοί και Γερμανοί τον μετέτρεψαν σε φυλακές για τους αγωνιστές της Αντίστασης και μετά την αποχώρησή τους τον παρέλαβαν οι ελληνικές αρχές για τις δικές τους ανάγκες».
(Ολο το βιβλίο υπάρχει στο μπλοκ του «Οικοδόμου»)


Και από τον «Ριζοσπάστη» αντιγράφουμε λεπτομέρειες γ’ αυτήν την απόδραση:

Κυριακή 17 Ιουλίου 2016

Δ. Λιαντίνης - «Οι θρησκείες θα αφανίσουν τον άνθρωπο»

«Εγώ, αξιότιμοι συνάδελφοι, πιστεύω ότι η αιτία που θα καταστραφεί το ανθρώπινο γένος από τον πλανήτη είναι οι θρησκείες. Γιατί διδάσκουν χωρίς επιστήμη. Θεμελιώνουν απάνω στη φαντασία.»
«Αν ήθελα να ζωγραφίσω τη χειρότερη μορφή της βλακείας, δεν μπορώ παρά να τη ζωγραφίσω έτσι. Θα βάλω ένα θεολόγο να κάνει στα παιδιά σου κατήχηση. Και αν ήθελα να τρελάνω ένα παιδί θα το ‘βαζα να μου πει τί του ‘μαθε ο θεολόγος στην κατήχηση.»

Δημήτρης Λιαντίνης

Ηχητικό απόσπασμα από το τελευταίο μάθημα του Δημήτρη Λιαντίνη προς τους μετεκπαιδευόμενους δασκάλους του Μαράσλειου Διδασκαλείου.


Η Τερέζα Μέι και «ο απολιτίκ φεμινισμός»


Προτού χθες αναλάβει η Τερέζα Μέι την πρωθυπουργία του Ηνωμένου Βασιλείου, ο βρετανικός Tύπος ήδη μιλούσε για την πρόθεσή της να εντάξει σημαντικό αριθμό γυναικών στο υπουργικό συμβούλιο και μάλιστα σε καίρια χαρτοφυλάκια, προβάλλοντας το προφίλ της ως υπέρμαχου των δικαιωμάτων των γυναικών.

Η Τερέζα Μέι παρουσιάζεται ως πρωτοπόρος της γυναικείας ισότητας και ως η «γυναίκα των γυναικών». Και είναι αλήθεια πως στήριξε την αλλαγή του συστήματος επιλογής υποψηφίων ώστε να υπάρξει μεγαλύτερη εκπροσώπηση γυναικών στο Κοινοβούλιο.

Πέρσι πέρασε νόμο που καθιστά ποινικό αδίκημα τον ασφυχτικό έλεγχο της ζωής των γυναικών από τους άντρες συγγενείς τους.

Εχει μιλήσει για την αναγκαιότητα της πλήρους ένταξης των γυναικών στην αγορά εργασίας και της αξιοποίησης του δυναμικού τους, για την προστασία των φτωχών εργαζόμενων και των γυναικών και έχει υποσχεθεί να προωθήσει την ισότητα.

Αμετανόητη

Σάββατο 16 Ιουλίου 2016

Είναι ο Ιμπεριαλισμός, ηλίθιε!

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Πρέπει να είναι εντελώς χαλασμένος, όπως αυτοί που απαρτίζουν την παγκόσμια πολιτική ηγεσία (σε αυτούς και στα βαποράκια τους είναι αφιερωμένος ο τίτλος του άρθρου) ή εντελώς αδαής, όποιος μετά από αυτό το επαναλαμβανόμενο μακελειό θέλει πίσω από την εικόνα του φορτηγού να κρύβεται για να μη δει ο ίδιος ή να αποκρύψει για να μη δούμε οι άλλοι, τόσο την αιτία που γεννά αυτό το αδιανόητο έγκλημα όσο και το έδαφος πάνω στο οποίο στρατολογούνται οι «τρελαμένοι» φονιάδες που το διεκπεραιώνουν.
«Έχουμε πόλεμο». Έτσι ακριβώς το είπε ο πρωθυπουργός της Γαλλίας, ο Μ.Βαλς, μετά το έγκλημα στη Νίκαια. Το είχε επαναλάβει, μετά το χτύπημα στις Βρυξέλλες:«Έχουμε πόλεμο».
Υπενθυμίζουμε:
α) Είναι η Γαλλία του κ.Βαλς, είναι η Γαλλία του «σοσιαλιστή» Ολάντ, που παρέδωσε επιθετικά όπλα στη λεγόμενη «συριακή αντιπολίτευση» και μέσω αυτής στους ισλαμοφασίστες το 2012, και τούτο παρά το εμπάργκο όπλων που είχε επιβληθεί από το 2011.
Η ομολογία είναι του ίδιου του Ολάντ και όπως γράφεται περιέχεται στο βιβλίο του δημοσιογράφου Ξαβιέ Πανόν, με τίτλο «Στα παρασκήνια της γαλλικής διπλωματίας» (εκδόσεις L’ Archipel) που κυκλοφόρησε φέτος. Εκεί σε συνέντευξή του προς τον συγγραφέα, ο Ολάντ ερωτηθείς για τις παραδόσεις γαλλικών όπλων, απαντά: «Αρχίσαμε όταν ήμασταν βέβαιοι πως θα πήγαιναν σε σίγουρα χέρια. Για τα φονικά όπλα, ήταν οι υπηρεσίες μας που προχώρησαν στις παραδόσεις»…
Ανάμεσα στα άλλα όπλα που παρέδωσε η Γαλλία στο όνομα της καταπολέμησης του Άσαντ και σε… «σίγουρα χέρια», ήταν, σύμφωνα με το βιβλίο, κανόνια διαμετρήματος 20mm, μυδραλιοβόλα, εκτοξευτήρες ρουκετών και αντιαρματικοί πύραυλοι…
β) Είναι η Γαλλία, σύμφωνα με τα έγγραφα που κατατέθηκαν στο Συμβούλιο ασφαλείας του ΟΗΕ, που τροφοδοτούσε με όπλα τον λεγόμενο «Ελεύθερο Συριακό Στρατό» παρότι ήταν γνωστό ότι τα δύο τρίτα αυτού του εξοπλισμού προωθούνταν προς την Αλ Κάιντα στη Συρία. 

Τέλος καθεστώτος στην Ευρώπη


Και μετά την Ευρωπαϊκή Ένωση… τι;
Ο Φουκουγιάμα, πρώην αξιωματούχος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ με πολύ χαμηλές διανοητικές ικανότητες, έγινε παγκοσμίως γνωστός, το 1990, ισχυριζόμενος ότι επήλθε «το τέλος της Ιστορίας». Τώρα η Ιστορία επιστρέφει ολοταχώς. 

Κάποιος μπορεί να συμφωνεί ή να διαφωνεί με το Brexit. Αλλά πρέπει να αναγνωρίσει ότι έχουμε να κάνουμε με μια ξεκάθαρη αντικαθεστωτική επανάσταση των βρετανών, μια επανάσταση με ξεκάθαρα εθνικά αλλά επίσης ταξικά χαρακτηριστικά. Πάρτε για παράδειγμα το δείγμα της ψηφοφορίας. Το Σίτι του Λονδίνου ψήφισε, στη συντριπτική πλειοψηφία, να παραμείνουν στην Ένωση, ενώ οι λαϊκές, αποβιομηχανοποιημένες και αγροτικές περιοχές της χώρας, οι «χαμένοι της παγκοσμιοποίησης», υπέρ του Brexit. (Όπως έχει συμβεί σε πολλές περιπτώσεις, κατά τη διάρκεια κατάρρευσης της Σοβιετικής Ένωσης, ο εθνικισμός δεν ήταν ο μόνος άμεσος λόγος της αναζήτησης για ανεξαρτησία των Δημοκρατιών – κυρίως αιτία ήταν οι ανταγωνισμοί για εξουσία και ιδιοκτησία. Παρ’ όλα αυτά, ήταν η εθνική ιδέα που προσέφερε μια έτοιμη βάση νομιμότητας για την κατάρρευση). 

Το αποτέλεσμα, επίσης, απεικονίζει μια τεράστια ιστορική ήττα του δρ Σόιμπλε και ολόκληρης της γερμανικής ηγεσίας, είτε γίνεται κατανοητό είτε όχι (όπως έχει συμβεί πολλές φορές στη ιστορία της Γερμανίας). 

H πρωτοφανής γενναιότητα του τουρκικού λαού και ο δειλός, ραγιάς Ελληνας

 Ηρωες και οι Τούρκοι δημοσιογράφοι 

Kι όμως ήταν η πρωτοφανής γενναιότητα του τουρκικού λαού εκείνη που έκανε την διαφορά στην διάρκεια του πραξικοπήματος σην Τουρκία. Είδαμε πολίτες στην γέφυρα του Βοσπόρου να κατευθύνονται πεζοί εναντίων των στρατιωτών με τα τανκς. Είδαμε νέο άνδρα να στέκεται όρθιος μπροστά από τάνκς. Είδαμε χιλιάδες πολίτες τους δρόμους οι οποίοι αψήφισαν τα τάνκς και τις σφαίρες.

Παρά τη στήριξη του Σάντερς στην Χίλαρι Αμερικανικής «Πολιτικής επανάστασης» συνέχεια και… Φάση Δεύτερη!

Του Γιώργου Μητραλιά

Αν και είναι πολύ νωρίς για να βγουν οριστικά συμπεράσματα, όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν ότι έχουμε ήδη μπει στη δεύτερη φάση της «πολιτικής» αλλά και κοινωνικής «επανάστασης» που κήρυξε πριν από ένα χρόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής ο Μπέρνι Σάντερς! Με άλλα λόγια, όχι μόνο δεν φαίνεται να συμβαίνει αυτό που όλοι απεύχονταν, δηλαδή η δικαιολογημένη αποστράτευση που θα μπορούσε να προκαλέσει η δήλωση υποστήριξης της Χίλαρι Κλίντον από την Μπέρνι Σάντερς, αλλά και διαπιστώνουμε έναν οργασμό ζυμώσεων που έχουν όλες ως κοινό τους παρονομαστή τη διάθεση συνέχισης, κλιμάκωσης και εμβάθυνσης της μαζικής κινητοποίησης ενάντια στο βορειοαμερικανικό κατεστημένο και στο δικομματικό του σύστημα…

Το πρώτο χαρακτηριστικό αυτής της «δεύτερης φάσης» είναι ότι τα πιο προβεβλημένα ηγετικά στελέχη της καμπάνιας του Μπέρνι Σάντερς, που είναι ταυτόχρονα και οι πιο στενοί του συνεργάτες, δεν ακολουθούν τις προτροπές του και αρνούνται κατηγορηματικά να υποστηρίξουν την Χίλαρι! Το γεγονός π.χ. ότι η κύρια ηγετική μορφή του μαζικού εργατικού –και όχι μόνο- κινήματος υποστήριξης στον Μπέρνι Σάντερς, η Rose Ann De Moro του μεγάλου συνδικάτου των Νοσοκόμων, που αποτέλεσε εδώ και ένα χρόνο τον πυλώνα της καμπάνιας του Μπέρνι Σάντερς, έσπευσε να κηρύξει την έναρξη της «Δεύτερης Φάσης» της «πολιτικής επανάστασης» μόλις δυο ώρες μετά από την εμφάνιση του Μπέρνι στο πλευρό της Χίλαρι, έπαιξε σίγουρα σημαντικό ρόλο για να μην οδηγήσει στην αποστράτευση η εύλογη απογοήτευση εκατομμυρίων πολιτών.

Παρασκευή 15 Ιουλίου 2016

Ξεφορτωθήκαμε και την ΤΡΑΙΝΟΣΕ

Μεγάλη επιτυχία σημείωσε η χώρα μας, αφού η ΤΡΑΙΝΟΣΕ πέρασε από το ελληνικό Δημόσιο στο ιταλικό Δημόσιο.

Δημόσιο να ‘ναι κι ας είναι και της Τουρκίας.

Σημασία έχει να μην πέσει η περιουσία των Ελλήνων στα χέρια ιδιωτικών εταιρειών.

Βέβαια, και οι ιταλικοί σιδηρόδομοι θα αποκρατικοποιηθούν αλλά μπορεί να τους πάρει το δημόσιο της Γαλλίας, οπότε θα είμαστε πάλι νικητές.

Η ΤΡΑΙΝΟΣΕ πουλήθηκε έναντι 45 εκατομμυρίων ευρώ στο ιταλικό Δημόσιο, αν και η Γιουβέντους έδινε τα ίδια χρήματα και τρεις ποδοσφαιριστές.

Η τιμή πώλησης της ΤΡΑΙΝΟΣΕ θεωρείται χαμηλή γιατί ξεκίνησαν οι θερινές εκπτώσεις και το αφεντικό τρελάθηκε.

Για την επίτευξη της συμφωνίας δεν υπήρξαν δυσκολίες, αφού οι Ιταλοί τα βρήκαν με τους Κινέζους της COSCO και με τους Ρώσους, ενώ οι Γερμανοί δεν έφεραν αντιρρήσεις γιατί η SIEMENS δεν φτιάχνει τρένα.

Μόλις οι Ιταλοί συμφώνησαν με τους Κινέζους και τους Ρώσους, βάρεσαν παλαμάκια, για να έρθουν οι Έλληνες σερβιτόροι του ΤΑΙΠΕΔ με τα συμβόλαια και τις σαμπάνιες.

Πέμπτη 14 Ιουλίου 2016

Bενεζουέλα όλη η αλήθεια

Eδώ και καιρό τά συστημικά ΜΜΕ μας βομβαρδίζουν με ειδήσεις του τύπου άς μη γίνουμε και εμείς Βενεζουέλα,άς μη πεινάσουμε όπως πεινούν στην Βενεζουέλα,η Βενεζουέλα καλώς ή κακώς για αυτούς δεν πεινά,το γεγονός πώς αντιμετωπίζει κάποια προβλήματα δεν σημαίνει πώς ο λαός πεινά ή είναι εξαθλιωμένος

Οι παραλληλισμοί με την Ελλάδα, καταλυτικοί. Και πάλι όμως τα στοιχεία είναι συντριπτικά και αποκαλύπτουν τα ψεύδη τους

Πίσω από την όλη παραπληροφόρηση βρίσκεται η αντιπολίτευση της χώρας η οποία σε συνεργασία με τις ΗΠΑ προσπαθούν να χτυπήσουν την κυβέρνηση Μαδούρο

Πρίν λίγο καιρό έγινε λόγος για την κατάσχεση τροφίμων από τη πολιτοφυλακή της χώρας,προσπάθησαν να περάσουν το μήνυμα πώς η κυβέρνηση κατάσχει τρόφιμα,η αλήθεια όμως διαφέρει

Η Μπολιβαριανή Εθνοφυλακή (GNB) εντόπισε και κατάσχεσε 50 τόνους τροφίμων στην περιοχή Σαν Χουάν δυτικά του Μαρακαΐμπο ( περιφέρεια Zούλια). 

Τρίτη 12 Ιουλίου 2016

Μια καθόλου τυχαία πρόσληψη: Ο Μπαρόζο στην Goldman Sachs

Του Λεωνίδα Βατικιώτη

Η στρατολόγηση του πρώην προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, πορτογάλου Ζοζέ Μανουέλ Μπαρόζο, από την «Τράπεζα», όπως συχνά αποκαλείται ο αμερικάνικος κολοσσός Goldman Sachs, μόνο ως μεμονωμένο περιστατικό δεν μπορεί να χαρακτηριστεί. 
Η συχνότητα με την οποία στελέχη που υπηρετούν σε δημόσιες θέσεις προσλαμβάνονται μετά την ολοκλήρωση της θητείας τους στον ιδιωτικό τομέα είναι τόσο συνήθης ώστε το περιστατικό έχει περιγραφεί κι ως «περιστρεφόμενη πόρτα». Και δεν απαντάται μάλιστα μόνο στις ΗΠΑ με τους υπουργούς Οικονομικών να προέρχονται και να επιστρέφουν σε κορυφαίες τράπεζες (με χαρακτηριστικότερο παράδειγμα τον υπουργό Οικονομικών του Μπους, Χένρι Πόλσον, που είχε διατελέσει – όλως …τυχαίως – διευθύνων σύμβουλους της Goldman Sachs), αλλά και στην Ευρώπη. 
Ποιος ξεχνάει την πρόσληψη του γερμανού καγκελάριου (1998-2005) Γκέρχαρντ Σρέντερ από την επενδυτική τράπεζα των Ρότσιλντ και τη μεταπήδησή του στη συνέχεια στη θέση του προέδρου της κοινοπραξίας που ανέλαβε την κατασκευή του ρωσο-γερμανικού αγωγού Nord Stream; Χώρες μάλιστα όπως η Γαλλία προκειμένου να αποτρέψουν την χρήση ευαίσθητων πληροφοριών, στα οποία είχαν προνομιακή πρόσβαση οι κρατικοί αξιωματούχοι όσο υπηρετούσαν, ως προίκα για μια χρυσή μετεγγραφή σε επιχειρήσεις απαγορεύουν στους δημόσιους λειτουργούς την μετακίνησή τους στον ιδιωτικό τομέα για τρία ολόκληρα χρόνια μετά την απομάκρυνσή τους από το δημόσιο.Ωστόσο, η ένταξη του Μπαρόζο στα μισθολόγια της Goldman Sachs είναι πολύ πιο σοβαρή υπόθεση, κι αυτό για πολλούς λόγους. Ξεχωρίζουμε τρεις, εξ αυτών.

«το μόνο μας μέσο»

Του Έκτορα Δ. Κουφοντίνα - Σωτηρόπουλου

Στην Ελλάδα σήμερα συντελείται μια υποσυνείδητη συνειδητοποίηση, κόντρα σε ΜΜΕ και κόμματα. Ο κόσμος καταλαβαίνει όλο και περισσότερο εκείνη την παλιά, ξεχασμένη αλήθεια, πως: «Αν οι εκλογές μπορούσαν να αλλάξουν τον κόσμο θα ήταν παράνομες». Συνειδητοποιεί όλο και περισσότερο ότι οι εκλογές δεν μπορούν να βελτιώσουν τη ζωή του, ότι δεν μπορούν να δώσουν λύση στα προβλήματά του -καθημερινά ή μεγάλα- καθώς αποτελούν όχι μέρος του ίδιου του προβλήματος μεν, αλλά άλλοθι δημοκρατικό για τις σκανδαλώδεις αποφάσεις μιας ντόπιας ολιγαρχίας που θα αποφασίσει και θα νομοθετήσει ούτως ή άλλος, ανεξαρτήτως εκλογικού αποτελέσματος προς το συμφέρον της κεντροευρωπαϊκής οικονομικής ελίτ.

Ανεξάρτητα από τα απανωτά αντιμνημονιακά αποτελέσματα όλων των εκλογικών αναμετρήσεων τα τελευταία χρόνια, ανεξάρτητα από την ρητή απόφαση στο δημοψήφισμα, ανεξάρτητα από το αν η εκλεγμένη κυβέρνηση είναι δεξιά, ή "αριστερή" η πολιτική απόφαση και πρακτική είναι μία.

Αυτή η συνειδητοποίηση που φαίνεται τόσο στην ολοένα και δραματικά αυξανόμενη αποχή όσο και στις καθημερινές συζητήσεις δυστυχώς εκφράζεται ως αδιέξοδο: «Ποιον να ψηφίσεις...». Μια συνειδητοποίηση που συντελείται σε ένα πλαίσιο απογοήτευσης και πεσιμισμού, στην λογική πως αφού οι εκλογές, «το μόνο μας μέσο», δεν είναι ικανό να βελτιώσει την ζωή μας τότε τίποτα δεν μπορεί να το κάνει.

Κυριακή 10 Ιουλίου 2016

Το μεγαλύτερο ολοκαύτωμα στην ιστορία: 100.000.000 Νεκροί

Το μεγαλύτερο ανθρώπινο ολοκαύτωμα δεν έχει βρει ακόμα στην
ιστορία και τη συλλογική μνήμη το μέγεθος που αναλογεί...
τα περισσότερα από 100.000.000 θύματα Ινδιάνους που σφαγιάστηκαν από τους Ευρωπαίους αποικιοκράτες και τους αποίκους της Αμερικανικής ηπείρου. Οι διπλάσιοι από όλους τους νεκρούς του τελευταίου παγκόσμιου πόλεμου, στρατιώτες κι άμαχους μαζί. Αυτή είναι η μεγαλύτερη γενοκτονία της πολιτισμένης δύσης, της επέκτασης των αγορών της, της κερδοφορίας της και στο όνομα της Χριστιανικής της θρησκείας και της εκκλησίας που ευλόγησε τις σφαγές των «απίστων» και μοιράστηκε μέρος της λείας.
Συνολικά από τα πρώτα χρόνια της «ανακάλυψης» της Αμερικής, μέχρι και το τέλος του 19ου αιώνα, πάνω από 80.000.000 Ιθαγενείς εξοντώθηκαν. Συγκεκριμένα, ο αριθμός των Ιθαγενών στην Βόρεια Αμερική το 1919 έφτανε τους 400.000, μόλις… 18 με 19 εκατομμύρια λιγότεροι σε σύγκριση με το 1492, όπως αναφέρει το Ethical Canons and Scientific Inquiry (Genocide of Native Americans). Ο David Stannard στο βιβλίο του, American Holocaust, (1992, σ. 74-75, s.151), κάνει λόγο για 100 εκατομμύρια ανθρώπους που εξοντώθηκαν συνολικά, μεταξύ αυτών γύρω στα 18 εκατομμύρια σε περιοχές του Βόρειου Μεξικού, ενώ οι θάνατοι που συνδέονται με το εμπόριο δουλείας Ιθαγενών υπολογίζονται στα 28 εκατομμύρια. Όπως όλα δείχνουν, οι ιθαγενείς πλήρωσαν πολύ ακριβά τα προνόμια που είχαν να κατοικούν σε πλούσια εδάφη.

ΤΟΥΣ ΕΦΑΓΑΝ ΕΝ ΨΥΧΡΩ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΔΥΟ!

Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΔΕΛΑΣΤΙΚ* 

Μόλις δέκα μέρες χρειάστηκαν οι Άγγλοι αστοί για να ''καταβροχθίσουν'' πολιτικά και τους δύο ηγέτες που αναδείχθηκαν μέσα από την εκστρατεία υπέρ του ''Όχι''! Έφαγαν εν ψυχρώ και τον Μπόρις Τζόνσον, τον πρώην δήμαρχο του Λονδίνου και μέλος του κόμματος των Συντηρηριτικών, αλλά και τον ακόμη δεξιότερο Νάιτζελ Φάρατζ. Τον πρώτο τον έφαγε οΡούπερτ Μέρντοχ που ήταν σαφέστατα υπέρ της αποχώρησης τηςΒρετανίας από την ΕΕ. Τον δεύτερο τον έφαγε ο Πόλ Ντέικρ, ο πανίσχυρος διευθυντής της εφημερίδας Ντέιλι Μέιλ, η οποία είχε ταχθείαναφανδόν υπέρ της παραμονής της Βρετανίας στην ΕΕ. 

Στην πραγματικότητα, βέβαια, ο καθοριστικός παράγοντας που έπεισε τον Νάιτζελ Φάρατζ να παραιτηθεί από την πολιτική του καριέρα είναι οι απειλές δολοφονίας του, οι οποίες προσέλαβαν κατακλυσμιαίο χαρακτήρα μετά τη νίκη στο δημοψήφισμα εκείνων των πολιτικών δυνάμεων που τάχθηκαν υπέρ της αποχώρησης του Ηνωμένου Βασιλείου από την ΕΕ. Με την πιθανολογούμενη άνευ στοιχείων- ανάμιξη των βρετανικών μυστικών υπηρεσιών στη δολοφονία της βουλευτίνας των Εργατικών Τζο Κοξ, ο Φάρατζ είχε κάθε λόγο να πανικοβληθεί. Δεν υπάρχει πλέον αμφιβολία ότι νέα πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου θα αναδειχθεί η απερίγραπτη καιροσκόπος Τερέζα Μέι, η οποία δήλωνε δήθεν ευρωσκεπτικίστρια, αλλά τάχθηκε στο δημοψήφισμα υπέρ της... παραμονής της Βρετανία στην ΕΕ! Σε δύο μόλις εβδομάδες, χρησιμοποιώντας ως μέσον την κοινοβουλευτική ομάδα των Συντηρητικών βουλευτών, οι Άγγλοι αστοί την ανέδειξαν ως αδιαμφισβήτητο φαβορί για τη θέση της πρωθυπουργού της χώρας. Στην τελευταία ψηφοφορία των βουλευτών των Συντηρητικών που έγινε την Πέμπτη, η Τερέζα Μέι πήρε 199 ψήφους, ως υπουργός Εσωτερικών που παρέμεινε πιστή στην πολιτική του Ντέιβιντ Κάμερο νμέχρι τέλους, υπηρετώντας τον από τη θέση αυτή από το 2010 μέχρι σήμερα. 

Σουρεαλιστής ζωγράφος από το Μεξικό δημιουργεί οφθαλμαπάτες που εντυπωσιάζουν

Τα έργα του Octavio Ocampo είναι πολύ γνωστά για το απίστευτο σουρεαλισμό και τις δυνατές μεταφορές που κρύβουν.

Μια μια τρομερή τεχνική εξαπατάει τη φαντασία των θεατών, Οι ζωγραφιές του μπορούν να μεταφραστούν με πολλούς τρόπους, ανάλογα βέβαια με την απόσταση ή τη οπτική γωνία από την οποία τα παρατηρεί ο θεατής.

Δείτε τους παρακάτω πίνακες ζωγραφικής και θα καταλάβετε μόνοι σας. Εσείς τι πραγματικά βλέπετε σε κάθε εικόνα;


Σάββατο 9 Ιουλίου 2016

Μαμιδάκης: Μια αυτοκτονία και η «εξαρτημένη εθνική αστική τάξη»…

Του Νίκου Ντάσιου

Ιδιαιτέρως συμβολικής σημασίας η πρόσφατη αυτοκτονία του Προέδρου της Jet Oil κου Μαμιδάκη. Κατά την άποψη μου σηματοδοτεί το τέλος της «εξαρτημένης εθνικής αστικής τάξης» και τον απόλυτο έλεγχο νευραλγικών τομέων της οικονομίας από το πολυεθνικό κεφάλαιο και τους ξένους επιχειρηματίες.
Χαρακτηριστικό το παράδειγμα του Μαρινόπουλου με την δυστοκία στην εξαγορά του από τον Σκλαβενίτη λόγω….. «εξωτερικής παρέμβασης» με στόχο την αναίρεση κάθε ενδεχόμενου δημιουργίας ελληνικού super market. To κλειδί στην εξέλιξη αυτή -που προκαλεί ντόμινο στην εγχώρια αγορά-, είναι αναμφίβολα η εξαγορά του χαρτοφυλακίου των «συστημικών τραπεζών» μέσω της «ανα-κεφαλαιοποίησης» από ξένα funds και κατά συνέπεια ο έλεγχος των επιχειρηματικών δανείων. Ενδεικτικά του αφελληνισμού ή ακριβέστερα «της αποικιοποίησης», είναι ο διορισμός Γερμανίδας στην Τράπεζα Αττικής , η προσπάθεια εκπαραθύρωσης της σημερινής διοίκησης της Τρ. Πειραιώς , η μεταβίβαση της Eurobank στον κερδοσκοπικό όμιλο Fairfax κοκ. Στην ίδια γραμμή ελέγχου από ξένες διοικήσεις με «Αριστερή υπογραφή» : το νέο Υπερ-ταμείο διαχείρισης του δημόσιου πλούτου και η Γενική Γραμματεία Εσόδων στην οποία υπάγονται οι Εφορίες της χώρας. Προλαμβάνω ενστάσεις περί ικανότητας και αποτελεσματικότητας των ξένων διοικήσεων έναντι της φαυλότητας και του πελατειακού συστήματος των εγχωρίων, θυμίζοντας ότι η μεγαλύτερη τραπεζική φούσκα της Ευρώπης δεν είναι άλλη από την Γερμανική Deutsche Bank. 

Χαρακτηριστικότερο δε το παράδειγμα του Γερμανικού ΟΤΕ που αφού εκποίησε όλες τις επενδύσεις του ΟΤΕ των προηγούμενων χρόνων στα Βαλκάνια, περιστέλλει συνεχώς το κόστος -χωρίς να προχωράει σε καμία επένδυση- για να «κάνει ταμείο» για την μητρική Deutsche Telekom. Χωρίς ν αποτελώ υμνητή της παλιάς διαπλοκής επιχειρηματιών , τραπεζιτών και πολιτικών, επισημαίνω ότι η αστική ελιτ που στήριξε όλα τα προηγούμενα χρόνια τα Μνημόνια και τους Γερμανούς , εξέφρασε με τα ήθη της τον πολύ-πολιτισμό και την «Τουρκολαγνεία», θα έχει την τύχη των χιλιάδων αυτό-χειρων της προηγούμενης περιόδου όσες παραχωρήσεις κι αν κάνει. 

Τετάρτη 6 Ιουλίου 2016

Φ. Κουβέλης: «Η απλή αναλογική δεν είναι ούτε πολιτικό κόλπο, ούτε μεθόδευση»

Τη στήριξή του στην απλή αναλογική εκφράζει, με συνέντευξή του στο matrix24.gr, ο Φώτης Κουβέλης. 

Συνέντευξη στον Γιώργο Μελιγγώνη

Παράλληλα, ο επικεφαλής της ΕΚΙΕΑ χαρακτηρίζει ως θέση που «εκφωνείται στο πολιτικό κενό» τη θέση της Δημοκρατικής Συμπαράταξης περί «κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης» και καλεί τα κόμματα της Κεντροαριστεράς να στραφούν προς τα αριστερά, σημειώνοντας ότι αυτά θα πρέπει «να αναζητήσουν συμπλεύσεις με την Αριστερά, κλείνοντας το κεφάλαιο της προσκόλλησής τους στο άρμα της νεοφιλελεύθερης πολιτικής».

Επιπροσθέτως, ο ιδρυτής της ΔΗΜΑΡ καλεί, εμμέσως πλην σαφώς, τον ΣΥΡΙΖΑ να κάνει το επόμενο βήμα στο Συνέδριό του για την «οργανωτική και πολιτική συμπόρευση δυνάμεων που, όπως εμείς, εργάζονται για την προοδευτική διακυβέρνηση», ενώ βάλλει κατά της ενισχυμένης αναλογικής, τονίζοντας ότι η απλή αναλογική «καταγράφει τους πραγματικούς πολιτικούς συσχετισμούς, υπηρετεί τη γνήσια έκφραση της λαϊκής κυριαρχίας, απελευθερώνει ζωντανές πολιτικές δυνάμεις και δημιουργεί δυνατότητες πολιτικών συνθέσεων».

Αν και έχετε διευκρινίσει πολλές φορές ότι δεν σας ενδιαφέρουν οι θέσεις, κύριε πρόεδρε, αναρωτιέμαι αν ενόψει και του Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ τον Οκτώβριο, υπάρχει περιθώριο ή πιθανότητα «οργανικής ένταξης» της ΕΚΙΕΑ στο κυβερνών κόμμα, όπως είχατε υπονοήσει προ μηνών με συνέντευξή σας.