Πέμπτη 9 Ιουνίου 2016

Ο καπιταλισμός βρυχάται και οι κοινωνίες αντιδρούν


Η Αμερική παράγει. Όχι μόνο προϊόντα. Τα πάντα. Και κυρίως πολιτική. Ήταν και, κατά κάποιο τρόπο, παρέμεινε σαν πολλές χώρες σε μία. Με πάρα πολλές ομοιότητες, με σημαντικά ενοποιητικά στοιχεία, αλλά και με εξίσου σημαντικές διαφορές σε φυλές, θρησκείες, κουλτούρες, πεποιθήσεις και συμφέροντα. Εάν δεν υπήρχε η τηλεόραση που ισοπεδώνει τις διαφορές και τείνει στο να κατασκευάσει ένα τύπο ανθρώπου, που βλέπει, ακούει και καταναλώνει, οι διαφορές θα ήταν πολύ πιο ευδιάκριτες, έντονες και αντιπαραθετικές.

Βέβαια, δίπλα στην τηλεόραση είναι χτισμένο ένα ολόκληρο σύστημα που επιτηρεί, κατευθύνει, καταστέλλει και τιμωρεί. Και αποτρέπει τη συνειδητοποίηση και την ενδυνάμωση της τάσης για συγκρούσεις και ανατροπές που προκαλεί από τη φύση της η μεγαλύτερη και σημαντικότερη διαφορά/αντίθεση που διαπερνάει οριζοντίως και καθέτως την αμερικάνικη κοινωνία, την εγγενή στο σύστημα, αλλά ραγδαία εξελισσόμενη σε αρνητική κατεύθυνση για τους πολίτες -τους λαούς, τη μάζα, την κοινωνία- οικονομική ανισότητα, η βιαιότητα της οποίας, γιατί η βιαιότητα είναι ενσωματωμένη στην ανισότητα, ενισχύει και αναδεικνύει όλες τις άλλες διαφορές και ανισότητες, δημιουργώντας ένα εκρηκτικό μείγμα, του οποίου οι εκφάνσεις είναι πολυποίκιλες, συχνά απρόβλεπτες, και το οποίο εκρηκτικό μείγμα προκαλεί αλυσιδωτές εκρήξεις, οι οποίες εάν δεν ελεγχθούν και δεν κατασταλούν, θα μπορούσαν να προκαλέσουν ακόμα εντονότερες και απειλητικότερες για την παρούσα τάξη πραγμάτων απείθειες, αστάθειες, συγκρούσεις και ανατροπές. 

Αυτές οι εσωτερικές διαφορές, ανισότητες και αντιθέσεις, ενεργές και λανθάνουσες, από περιοχή σε περιοχή, από χρώμα σε χρώμα, από τάξη σε τάξη, από κουλτούρα σε κουλτούρα κι από μπλοκ συμφερόντων σε μπλοκ συμφερόντων, γεννάει την πολιτική. Γεννάει την πολιτική, η οποία όσο κι αν ασφυκτιά κάτω από το βάρος της κεντρικής, της κρατούσας πολιτικής, όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα, τα βάρη δυσβάστακτα και η εσωτερική πίεση στα άτομα και στα σύνολα ατόμων μεγαλώνει, αναζητεί τρόπους και μέσα εξωτερίκευσης, για να εκφραστεί, να εκτονωθεί ή να επιφέρει με τη δυναμική της αλλαγές στο ισχύον καθεστώς.