Μπαζωμένα όνειρα που έγιναν εφιάλτες...

Στέφανος Μαντζαρίδης

Μπαζωμένα ρέματα παντού στην Αττική... 

Έκαψες το δάσος και έχτισες πάνω στα αποκαΐδια την παράγκα σου. Μπάζωσες το ρέμα για να του αλλάξεις την πορεία. Γέμισες φωτοβολταϊκά το χωράφι σου πληγώνοντας τη φύση. Κάρφωσες ανεμογεννήτριες στην πλαγιά για το εύκολο κέρδος. Βίασες ξανά και ξανά τον αέρα που ανέπνεες.

Και μια μέρα το πλήρωσες πανάκριβα...

Δε λογάριασες, βλέπεις, πως η φύση είναι πιο δυνατή από σένα. Υπήρχε πριν από σένα και θα υπάρχει και μετά από το σύντομο δικό σου πέρασμα. Και τόλμησες να τα βάλεις μαζί της...

Ότι όμως κι αν κάνεις, εκείνη στο τέλος πάντα θα κερδίζει. Και θα σε τιμωρεί σκληρά για το κακό που της έκανες...

Κατά βάθος όμως δεν φταις εσύ. Ίσως το μοναδικό σου φταίξιμο να είναι που επέτρεψες να σε πετάξουν στην άκρη, που τους έδωσες το κλειδί της ζωής σου. Να σου θολώσουν τη σκέψη με τα ψίχουλα που σου πετούσαν από το τραπέζι τους. Και να τους ευγνωμονείς μάλιστα και γι αυτό...

Σε χρησιμοποίησαν και σε χρησιμοποιούν ακόμα ως απλά ένα ακόμα αναλώσιμο υλικό. Τι δεν καταλαβαίνεις άραγε; Έτσι είναι ο καπιταλισμός, κακομοίρη μου, οι φτωχοί είναι ασήμαντοι και αναλώσιμοι. Το μόνο που μετράει είναι το κέρδος των λίγων.

Τι συνέβη 15 Νοεμβρίου 1973 στο Πολυτεχνείο

"Λαέ πεινάς γιατί τους προσκυνάς;". Οι ημέρες πριν τη 17η Νοεμβρίου. Τα συνθήματα, οι πιέσεις προς τη σύγκλητο και οι χιλιάδες που κατέβηκαν στο Πολυτεχνείο

Από τη Mixanitouxronou.gr:

14 Νοεμβρίου 1973

Οι φοιτητές από χθες έχουν σπάσει τον κλοιό κι έχουν μπει στο Πολυτεχνείο. Ένας μικρός ραδιοφωνικός σταθμός μεταδίδει τα μηνύματα τους σε ακτίνα 300 μέτρων. Η αστυνομία έχει συμφωνήσει να τους αφήσει να φύγουν χωρίς να κάνει συλλήψεις. «Ένας είναι ο αρχηγός, ο κυρίαρχος λαός».

15 Νοεμβρίου, σαν σήμερα

Η εξέγερση έχει ξεφύγει από τα φοιτητικά αιτήματα και παίρνει παλλαϊκό και αντιδικτατορικό χαρακτήρα. Οι φοιτητές διαβάζουν τις εξελίξεις. Ξέρουν πλέον ότι εκπροσωπούν κάτι πιο μεγάλο από το φοιτητικό κόσμο και είναι πια ένα κίνημα τόσο αναγκαίο για την κοινωνία. Εργάτες, μαθητές και πολίτες το επιβεβαιώνουν με την άφιξη τους στην Πατησίων. Η πόρτα του ιδρύματος κλείνει.

«Έξι χρόνια αρκετά, δεν θα γίνουνε επτά»

Οργανώνονται. Τοποθετούνται τρία μεγάφωνα και ο ραδιοφωνικό σταθμός καλύπτει πλέον όλη την Αττική. Μόνο όποιος δεν θέλει δεν ακούει τη φωνή των φοιτητών. Τη φωνή της ελευθερίας. Κυκλοφορούν την «εφημερίδα του ελεύθερου Πολυτεχνείου». «Ψωμί, παιδεία, ελευθερία».

Τα «κουτάβια» του ISIS

Τα παιδιά που στρατολογούνται σε κάθε πόλεμο, από διάφορες πλευρές, αποτελούν ένα από τα χαρακτηριστικότερα και διαχρονικότερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας. Η περίπτωση του πολέμου στην Συρία και ειδικά του ISIS δεν θα μπορούσε να αποτελεί εξαίρεση. Την στιγμή που το «Ισλαμικό Κράτος» υποχωρεί ατάκτως στο μέτωπο, έχοντας χάσει πάνω από το 95% των εδαφών που είχε καταλάβει, η διαχείριση αυτών των παιδιών - πολλά από τα οποία καταφτάνουν, πρόσφυγες πλέον, στην Ευρώπη - αποτελεί μία από τις πιο δύσκολες προκλήσεις των σύγχρονων κοινωνιών.

Η περίπτωση του Kasswara* [ψευδώνυμο που χρησιμοποίησε το Al Jazeera για τις ανάγκες του ρεπορτάζ] είναι χαρακτηριστική. Στρατολογήθηκε στον ISIS στα 14 χρόνια του. Από την αρχή του πολέμου στην Συρία, οι ένοπλες ομάδες χρησιμοποιούν παιδιά ως στρατιώτες στις μάχες αλλά και για ακρωτηριασμούς αντιπάλων. Πιστεύεται ότι το ISIS έχει στρατολογήσει περίπου 2.000 παιδιά. Τα φωνάζουν «ashbal al khilafa», τα «λιονταράκια του χαλιφάτου».

Ο Kasswara, ο οποίος τώρα είναι 16 ετών, έφυγε από τον ISIS όταν δέχθηκε σεξουαλική επίθεση και τώρα ζει στην Ελλάδα. Σαν τον Kasswara, πολλά πρώην «κουτάβια» του ISIS έχουν καταφύγει στην Ευρώπη όπου ζουν στην ανωνυμία. Και με το ISIS να χάνει γρήγορα έδαφος στο Ιράκ και την Συρία, περισσότερα παιδιά - στρατιώτες αναγκάζονται να εγκαταλείψουν τις μονάδες τους, θέτοντας το ερώτημα στις ευρωπαϊκές αστυνομικές αρχές για το αν και κατά πόσο θα μπορούσαν να αποτελέσουν κίνδυνο.